Van schaduwwerk naar levensvreugde • Interview met Fleur van Groningen
Het is een prachtige lentedag als Fleur en ik in haar veranda zitten die uitkijkt op de groene tuin met de schommel en het kabbelende water. De zon schijnt binnen in het kunstenaarshuisje van Fleur, haar man Seppe en hun zoon Rex en warmt ons op, net zoals de kruidenthee die dampend op het tafeltje staat. ‘Kijk’, zegt Fleur, ‘de eerste eendjes van het jaar!’ En inderdaad, een reeks mini-eendjes zwemt heldhaftig achter hun moeder aan. Vertederd kijken we naar deze ‘eerste keer’, en het is een van de vele keren tijdens ons gesprek dat we geraakt worden. We voeren een warm en kwetsbaar gesprek, dat niet om de uitdagingen van het leven heen draait, maar ook ruimte laat voor licht, inzicht en nieuwe kracht.
Foto's: Carmen De Vos
Wie is Fleur van Groningen?
Fleur Van Groningen is auteur, illustrator, columniste en coach. Ze brak door bij het grote publiek met ‘Leven zonder filter’, waarin ze openhartig schreef over haar hoogsensitiviteit. Ze vervolgde haar pad met ‘Voelen zonder filter’ en recent met ‘Veilig bij jezelf’, een boek dat tegelijk een gids en getuigenis is. Samen met De Morgen maakte ze ook de podcast ‘Mensenkennis’. In haar werk verbindt ze psychologie, bewustwording en persoonlijke ervaring. De stem van Fleur is zoals de rest van haar: warm, diep en omhelzend. Deze vrouw ziet de ander, en dat voel je.
Summer Bloom Festivals 2025
Bloom Stage
- Zondag 22 juni - Antwerpen: Trauma als poort naar een hoger bewustzijn, 13.00 - 14.00 uur
- Zondag 17 augustus - Oostende: Licht- en schaduwwerk en helen van trauma, 14.00 - 15.00 uur
Boekentent - Veilig bij jezelf: 22 juni (15.30 - 16.30 uur) en 17 augustus (16.30 - 17.30 uur)
Bloom: Als je kijkt naar de titels van je boeken, lijken ze ook je eigen reis te weerspiegelen. Wat maakte dat ‘Veilig bij jezelf’ geschreven moest worden, juist nu?
Fleur van Groningen: Ik heb lang geworsteld met de vraag wat je als schrijver deelt en wat je voor jezelf bewaart. Mijn regel was altijd: ik schrijf niet over open wonden. Maar op een bepaald moment voelde ik dat ik over bepaalde stukken moést schrijven, omdat ze raken aan de essentie van innerlijke veiligheid en dit nu zo’n belangrijk thema is, ook voor onze collectieve evolutie.
De breuk met mijn moeder en stiefvader is zo’n stuk dat aan bod komt. Iets wat ik liever niet publiek wilde maken. Maar het leerde me zoveel over trouw blijven aan jezelf, over jezelf bevrijden van oude, beperkende patronen en over grenzen stellen, zelfs als het de mensen betreft van wie je het meest had gehoopt dat ze je zouden dragen. Ik heb heel lang geprobeerd de verbinding te behouden. Met alle liefde, en door aan mezelf te werken. Maar het werd steeds duidelijker: als ik mezelf wil blijven helen, dan moet ik mezelf ook beschermen. Dat betekende afstand, niet uit haat, niet omdat ik niets meer voelde, maar juist omdat ik te veel voelde.
Mijn eigen moederschap heeft bovendien alles scherper gesteld. Op een bepaald moment keek ik naar mijn zoon en wist: ik wil hem een moeder kunnen blijven geven die stevig in haar schoenen staat. Een moeder die emotioneel beschikbaar is. Niet een vrouw die steeds weer onderuit gaat door de ongezonde relatie met haar ouders. Dat was de ommekeer.
Ik moest kiezen: loyaliteit aan het verleden, of verantwoordelijkheid nemen voor de toekomst. Dat betekende loslaten. Het is een keuze waar rouw in zit, maar ook kracht. Je verliest iets wat je had gehoopt te kunnen houden, maar je wint iets wat veel dieper ligt: zelfrespect, onafhankelijkheid, heling, rust. Ik wil met dit boek dus ook laten zien dat innerlijke veiligheid niet altijd zacht voelt. Soms betekent het het ondenkbare doen, omdat je voelt dat je anders jezelf kwijtraakt. Dan spring je. Niet omdat je weet wat erna komt, maar omdat het vertrouwde geen optie meer is.
Soms vraagt het leven geen oplossing, maar vertrouwen. Geen strategie, maar overgave.
Fleur van Groningen
Bloom: Je beschrijft in je boek een droom die voor jou symbool staat voor deze periode. Wat betekende die droom voor jou?
Fleur van Groningen: In die droom stond ik op een hoge bergtop. Achter mij begon het pad af te brokkelen, en de hele berg, alsof het verleden zichzelf afbrak. Voor mij was er niets dan lucht. Een leegte, zonder houvast, zonder zekerheid. Geen brug, geen vangnet, geen plan. Alleen maar ruimte. Ik wist: als ik blijf staan, stort ik te pletter. Maar als ik spring ... dan weet ik niet wat er daarna komt. Toch sprong ik, in volle overgave. En ik kreeg vleugels. Dat beeld is me altijd bijgebleven. Het voelde als een diepe innerlijke waarheid, een boodschap van mijn ziel.
Soms vraagt het leven geen oplossing, maar vertrouwen. Geen strategie, maar overgave. Niet wachten tot je weet hoe het eindigt, maar luisteren naar het moment dat je zegt: nu. Voor mij was het geen droom die geruststelde, maar wel één die richting gaf. Het was alsof iets in mij al wist wat mij te doen stond, lang voordat mijn hoofd het begreep. Ik zou de schijnveiligheid achter me moeten laten, om de veiligheid bij mezelf te vinden. Over dat proces wilde ik schrijven, zoekend, onderweg, net als iedereen. Ik maak keuzes, ik struikel, ik leer. En ik schrijf daar open over omdat ik geloof dat onze persoonlijke verhalen toch universeel zijn. Als ik iets in woorden kan vatten dat mij heeft geholpen, dan kan het misschien ook bij een ander iets aan steken.
Wat ik hoop is dat wie mijn boeken leest, voelt: je hoeft het niet allemaal op orde te hebben om een volgende stap te zetten. Je hoeft niet te weten waar je uit komt. Het enige wat je nodig hebt, is de bereidheid om te luisteren naar wie jij écht bent. Zodat je daar almaar meer naar kunt gaan leven.
Van schaduwwerk naar levensvreugde
Bloom: Je schreef eerder over pijn, schaduw en trauma. Maar in je nieuwste werk klinkt ook iets anders: een opening naar lichtheid. Wat is daarin veranderd voor jou?
Fleur van Groningen: Ik heb jarenlang heel intensief aan mezelf gewerkt. EMDR-therapie, meditatie, traumaverwerking, lichaamswerk ... Dat had ik ook nodig, want er was veel op te ruimen, veel te doorvoelen, veel te begrijpen. Mijn hele systeem zat vol met patronen die me ooit hielpen overleven, maar me nu tegenhielden om écht te leven.
Op een bepaald moment merkte ik dat ik bijna uitsluitend daarmee bezig was. Met wat stuk was, wat pijn deed en wat ontbrak. Het werd een soort levenshouding, altijd maar naar binnen, altijd maar analyseren. Tot ik plots besefte dat dat niet het enige is wat je nodig hebt om te helen. Ik hoefde niet alleen maar de pijn aan te kijken. Er is ook schoonheid. Genot. Spontaniteit. Vreugde. Ik ontdekte dat mijn zenuwstelsel zodanig geprogrammeerd was op gevaar dat ik moeite had om plezier toe te laten. Zelfs kleine dingen – een bloem die in bloei stond, een zonnestraal op mijn huid, de hand van mijn zoon in de mijne – raakten me wel diep, maar het was alsof ik mezelf dat geluk eigenlijk niet helemaal gunde. Mijn aandacht stond nog vaak afgestemd op wat er mis kon gaan. Dat is wat trauma met je doet: het leert je om alert te zijn, om risico’s te vermijden en om jezelf te beschermen. Maar het leert je niet hoe je mag ontvangen, hoe je mag genieten en in verbinding gaan.
Die omslag is niet vanzelf gekomen. Het is een oefening geworden. Een bewuste keuze, elke dag opnieuw. Om niet alleen het verleden te verwerken, maar ook in het nu te leven. Dat vergt zachtheid en geduld en de bereidheid om jezelf weer toe te vertrouwen aan het leven, met alles wat het brengt. Ik dans nu heel regelmatig in mijn keuken. Ik ga liggen in het gras zonder reden. Ik laat me raken door muziek zonder dat ik iets wil begrijpen. Ik laat mezelf lachen, ook al is er nog altijd pijn. Want dat is misschien wel de essentie van innerlijke veiligheid: dat je durft te kiezen voor wat goed voelt. Dat is mijn nieuwe oefening. Mijn nieuwe richting. Niet omdat ik klaar ben met het donker, maar omdat ik nu ook meer ruimte wil maken voor het licht. Levensvreugde is heling.
Spiritualiteit is voor mij iets heel intiems, het gaat over de weg naar binnen. Over voelen dat er meer is dan wat zichtbaar is. Over vertrouwen, over verbinding, over het contact met je eigen ziel.
Fleur van Groningen
Bloom: Spiritualiteit is een onderstroom in je werk, maar je brengt het op een heel tastbare, aardse manier. Hoe kijk je daar vandaag naar?
Fleur van Groningen: Ik heb mijn spirituele kant heel lang verborgen gehouden. Niet omdat die er niet was, maar omdat ik bang was dat ik niet begrepen en veroordeeld zou worden. Spiritualiteit is voor mij iets heel intiems, het gaat over de weg naar binnen. Over voelen dat er meer is dan wat zichtbaar is. Over vertrouwen, over verbinding, over het contact met je eigen ziel. Ik heb dat altijd
gevoeld, maar nu durf ik daar pas meer voor uit te komen.
Wat ik belangrijk vind, is dat spiritualiteit eerlijk blijft, zuiver, want ik merk ook hoe sommige spirituele praktijken een nieuwe vorm van verdoving worden, een zoveelste manier om te ontsnappen. Dan worden ceremonies, feesten en rituelen meer entertainment dan echte transformatie. En begrijp me niet verkeerd: ook dat kan onderdeel van een fase zijn, dat besef ik. Iedereen zit ergens op zijn pad, en elke fase heeft z’n eigen waarheid, z’n eigen levensles. Wat ik tien jaar geleden dacht, zie ik vandaag soms anders. En wat ik vandaag voel, zal ik over tien jaar misschien weer genuanceerder ervaren. Dat is het mooie én het uitdagende aan bewustzijn: het blijft bewegen.
Daarom probeer ik niet te generaliseren, niet te doen alsof ik alles weet. Wat ik wél weet, is dat helen vraagt om aanwezigheid: in je lichaam, bij wat je voelt, in het ongemakkelijke. Het vraagt dat je stopt met jezelf voor de gek te houden. Want op het moment dat je echt heel eerlijk wordt met jezelf – ook al is dat ongemakkelijk en confronterend - begint er iets te verschuiven. Dan herschikt de energie zich en worden blokkades vloeibaar. Dat is voor mij de ware magie, die stille verschuiving van binnen uit, omdat je besloten hebt om oordeelloos aanwezig te zijn bij wat zich in jou roert.
De essentie van innerlijke veiligheid is durven kiezen voor wat goed voelt. Dat is mijn nieuwe richting. Niet omdat ik klaar ben met het donker, maar omdat ik nu ook meer ruimte wil maken voor het licht.
Fleur van Groningen
Nieuw boek & platform
Met Veilig bij jezelf schreef Fleur van Groningen haar meest intieme boek tot nu toe: een eerlijk relaas over innerlijke veiligheid, moedige keuzes en thuiskomen bij jezelf.
In september 2025 lanceert ze samen met haar man Seppe van Groeningen zelfkennis.org, een gloednieuw platform met een podcast, online cursussen en inspiratie rondom mentaal welzijn, zelfontwikkeling en bewustwording.
Meer info: fleurvangroningen.be
Abonneer je nu op Bloom tijdschrift
-
>
✓Stralen van binnenuit
(her)ontdek je innerlijke kracht -
>
✓De heks
van vervloekt naar een feministisch icoon -
>
✓Sacred science
als verwondering en wetenschap elkaar ontmoeten -
>
✓Je brein als bondgenoot
toegangspoorten tot je onderbewuste -
>
✓Kundalini-activatie
verbinden met je levensvonk -
>
✓In welk astrologisch huis staat je Maan?
over hoe je je grenzen bewaakt en omgaat met frustraties -
>
✓Summer Bloom Festivals 2025
Interviews metHilde De Baerdemaeker: over haar zielsmissie en energetisch werk
Fleur van Groningen: van schaduwwerk naar levensvreugde
Reacties
Een account is verplicht om te reageren. Log in of registreer je nu
Inloggen / registreren