Het leven vereeuwigen op papier: een dag uit het leven van een verhalenschepper

Machtelds en Ubbes relaas is er één in de onmetelijke oceaan van verhalen. Geen mens die er geen heeft, maar veel van die verhalen worden niet verteld en zinken weg in de vergetelheid. De vertelsels die we wél opvissen, schenken ons daarentegen het meest kostbare in het leven: rust, vergeving, een uiting van liefde, troost, dankbaarheid, erkenning, een lach. Een verhalenschepper vist die verhalen op en maakt er tijdloze woorden van op papier.

Niet iedereen vindt de woorden om uitdrukking te geven aan datgene wat er in zijn/haar hart leeft. Een verhalenschepper blaast leven in de ervaringen en herinneringen van anderen. Een jonge vrouw die de saga achter haar verloving wilde vereeuwigen en cadeau doen aan haar aanstaande, een broer-en-zus-duo dat zijn bewondering en genegenheid voor de ouders wilde brengen als verhalende speech op een jubileum, een vriendengroepje dat als huwelijksgeschenk het bruidspaar zijn eigen sprookje op maat wilde geven. Een lieve vriendin die jou een cadeau als hart onder de riem wil steken. En de lijst gaat maar door. Vaak zijn het mensen die hun gevoelens zo puur mogelijk aan iemand willen overbrengen in plaats van een zoveelste materialistisch cadeau te schenken. Het effect van die verhalen is groot, zowel voor de schenker als voor de gelukkige ontvanger.

Maar ons leven is niet enkel een aaneenrijging van verhalen, het bestaat verder ook uit tal van rituelen. Ook al zijn we doorgaans minder gelovig dan vroeger, toch zijn de meesten van ons op zoek naar zingeving in het leven. We willen maar al te graag aandacht schenken aan de ankerpunten in ons leven. Al sinds het begin der tijden voelen we de behoefte om mijlpalen te markeren, te vieren en betekenis te geven aan het ongrijpbare. Katrien ‘ontwerpt’ daarom ceremonies op maat van de mensen en de gebeurtenis(sen) in kwestie.

(lees verder onder de afbeelding)

Hoe ziet een doorsnee werkdag eruit voor een verhalen-op-maat-schrijver en rituelenmaker? Dat is telkens weer anders. Misschien zo? ’s Ochtends de vraag van een alleenstaande mama naar een ceremonie om haar pasgeboren dochter officieel te verwelkomen na een moeizame geboorte. ’s Middags een gesprek met een verloofd koppel dat graag buiten de lijntjes kleurt. Mooi zo, want voorgedrukte sjablonen gebruikt de verhalenschepper niet. Bij de mensen thuis neemt ze als een spons alles in zich op om een verhaal te kunnen brengen dat oprecht is en dat hun persoonlijkheid uitademt. Ze luistert naar hun woorden, ze leest hun gezicht en ze observeert de spullen die hun thuis maken. Ze proeft de sfeer die er hangt. De wortels van dit koppel blijken de grenzen van heel wat landen te doorkruisen, dus stelt Katrien voor om dat tastbaar te maken door middel van een ritueel met kiezelsteentjes, die de gasten vanuit alle windstreken hebben meegebracht. Het idee wordt op groot enthousiasme onthaald. Het koppel houdt er een goed gevoel aan over. Met een boek vol inspiratie en met een opgeladen batterij rijdt Katrien huiswaarts. En vervolgens tot de avond valt lekker schrijven aan een cadeausprookje over twee boezemvriendinnen. Of dat in de stijl kan van Toon Tellegens dierenverhalen, vraagt de ene vrouw. Natuurlijk kan dat!

(lees verder onder de afbeeldingen)

Het werkprocédé is misschien wel ambachtelijk te noemen; alle contact is persoonlijk en elk woord wordt met de hand neergepend in een mooi boekje (met vulpen wel te verstaan). Dat ‘analoge’ heeft Katrien echt wel nodig om connectie te kunnen maken met de mensen wiens verhaal ze leven inblaast en om geconcentreerd en met creativiteit te kunnen schrijven. Om iemands verhaal te kunnen brengen, moet je die persoon toelaten in je hart. Een verhalenschepper houdt van alle mensen van wie hij of zij het verhaal mag optekenen. Een voltooid cadeausprookje wordt zorgvuldig ingepakt met elementen die niet toevallig gekozen zijn, bijvoorbeeld in de vorm van een brief in een glazen fles, met daarbij gedroogde bloemen die een rol spelen ín de tekst. We willen allemaal zo veel zeggen, maar wat willen we eigenlijk met onze woorden dóen? Bedanken, vergeven, erkennen, uitleggen, terugblikken, hardop dromen, onthullen, beloven, ontroeren… Misschien wel alles tegelijk…

En hoe zit het met jou? Welke woorden, welke verhalen liggen onuitgesproken in jouw binnenste opgeborgen, klaar om te worden neergeschreven?

Meer lezen?

Reportage - Ontwikkel je ware potentieel
Een dag uit het leven van... een eigentijdse wicca