Open brief aan Bart De Wever • War on drugs
Beste meneer De Wever, mag ik u in de eerste plaats bewonderen en prijzen voor uw vastberaden en moedige aanpak van een van de meest uitdagende maatschappelijke problemen die wereldwijd de mensen blijven treffen. Van uw kant kan ik oprecht geen enkele opmerking maken over het beleid waarin u de nodige energie en kundigheid hebt gestoken binnen de macht van uw functie. Daarom zou ik graag vanuit een totaal andere invalshoek, namelijk die van behandelaars en genezers, een gedurfd voorstel willen doen.
Het herdefiniëren van Geestelijke Gezondheidszorg: een gedurfde visie
Elke persoon die drugs gebruikt, verlangt in essentie naar innerlijke rust in zijn geest en lichaam, of naar dat zalige gevoel van geluk dat vinden is in een snelle oplossing (‘quick fix’) of een pilletje. Ons brein en lichaam streven ook naar die rust, omdat ze deze nodig hebben om te herstellen en nieuwe energie op te bouwen.
We weten dat de ‘quick fix’ in eerste instantie effectief lijkt, maar op de lange termijn zowel de geest als het lichaam aan herstel- en krachtverlies. Toch blijft de ‘quick fix’ de overhand houden en zal dat blijven doen zolang mensen niet weten of niet bereid zijn om op andere manieren hetzelfde te bereiken.
Wij – en nu spreek ik namens alle psychiaters – weten soms ook nog niet altijd hoe we mensen kunnen helpen om innerlijke rust in hun geest en lichaam te vinden en vast te houden. Als zelfs professionals hier soms moeite mee hebben, hoe zou de gemiddelde persoon dan moeten weten hoe dit te bereiken?
We worden geconfronteerd met zeer lage slagingspercentages in behandelingsprogramma’s en aanzienlijke wachtlijsten. Misschien weerspiegelen deze uitdagingen deels onze beperkingen, maar het is juist deze uitdaging die ik hier samen met u en mijn collega-genezers wil aangaan.
Een van de grote zwaktes in de psychiatrie en psychologie is het ontbreken van een 'resultaatsverbintenis' in onze sector. Ieder van ons doet al jarenlang zijn eigen ding, zonder enige maatstaf voor kwaliteit of verbetering van methodieken, waarbij de klant of patiënt centraal staat. De marginalisering van het 'psychische' in onze maatschappij is nogal totalitair en zou langzaam uit de duisternis gehaald moeten worden.
Over de generaties heen worden erbarmelijke manieren van traumaverwerking of rouwprocessen doorgegeven, die uiteindelijk leiden tot verschillende psychiatrische ziektes. We geven deze graag allerlei exotische tot pseudowetenschappelijke of beschrijvende namen, maar ze missen vaak een solide neuro-psychiatrisch of cerebraal fundament, laat staan succes.
In Amerika heeft het National Institute of Mental Health (NIMH) gedurende enige tijd de sponsoring van onze 'bijbel', de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM), stopgezet. Dit kwam doordat de meeste diagnoses geen wetenschappelijke of cerebraal toetsbare basis hadden, en de resultaten van onze behandelingen varieerden van nihil tot verergering. Toenemende zelfmoorden, depressies, ziekteverzuim en een groeiend aantal diagnoses leken ook de Amerikaanse budgetten te overweldigen.
Nog steeds ondervindt mijn vakgebied, de psychiatrie, moeilijkheden bij het implementeren van een aangereikte onderzoeksmethodiek. Het NIMH heeft een instrument voorgesteld dat ons terugbracht naar een wetenschappelijk fundament, maar het loslaten van onze oude beschrijvende of fenomenologische benadering blijft een uitdaging.
Ons werk wordt vaak als ‘niet meetbaar’ beschouwd, of we tonen weerstand tegen ‘meten’. Hierdoor zweven behandelingsresultaten ergens in de kosmos, al meerdere generaties lang.
De patiënt, de cliënt, de drugs-nemende-mens, verdient beter.
Dagelijks zie en hoor ik mensen van allerlei leeftijden en achtergronden die stress, angst, woede, verdriet en frustratie proberen te hanteren met beschikbare middelen zoals nicotine, alcohol, cannabis, of die illegaal verkregen worden via het internet of dealers. Andere wegen om met de eerder vermelde emoties om te gaan bestaan zeker, maar maken nog geen integraal deel uit van onze ‘sociale netwerken’, zoals het gezin, de school en de hulpverlening.
(lees verder onder de advertentie)
Als we deze kwestie blijven negeren, zullen zelfs uw moedige en effectieve initiatieven vruchteloos blijven of slechts resulteren in ‘dweilen met de kraan open’.
Moderne wetenschappen, zoals Neuro-Affectieve Wetenschappen en Emotionele Therapie, streven juist naar het sociaal verspreiden van steeds effectievere methodieken om psychische problemen aan te pakken en deze over de generaties heen te doorbreken.
Veel mensen, mannen en vrouwen, weten werkelijk niet hoe ze moeten omgaan met ernstige conflicten, levensvragen, stress of trauma’s. De psychologie heeft na jarenlang onderzoek moeten erkennen dat ‘praten’ weinig of niets oplevert bij ernstigere problemen, zoals zelfs onderwezen wordt in cursussen psychologie aan universiteiten. Recentelijk hebben we zelfs een stevige kritiek ontvangen vanuit het NIMH in de Verenigde Staten.
Voor een maatschappij die gebaseerd is op de principes van de Verlichting en Wetenschap, worden we langzaam maar zeker verplicht om de psychische en emotionele aspecten van ons brein beter te verzorgen en de problematieken die we over de generaties hebben doorgegeven grondig aan te pakken, en dit op wetenschappelijke basis.
Daarom pleit ik ervoor om in België de psychologie en psychiatrie uit hun isolatie te halen en goed gefundeerde wetenschappelijke Zorg Eenheden de kans te geven om zowel wetenschappelijk als resultaatgericht werk te verrichten.
Het uiteindelijke doel zou moeten zijn dat meer mensen steeds betere en effectievere methoden ontdekken om met spanning, stress en levenscrises om te gaan, zonder de schuld af te schuiven naar een maatschappij die te druk, te streng, te materialistisch, te geldgericht, te niet- ‘woke’, of iets anders zou zijn.
Zorg Eenheden hebben ook een belangrijk financieel voordeel: ze kunnen de kosten van het gezondheidssysteem verbeteren, terugkoppelen en financieel veel beter beheren. Hoe zo’n Zorg Eenheid eruit zou kunnen zien, is redelijke eenvoudig en praktisch uitvoerbaar, en dit is uiteindelijk het doel van mijn uitgebreide betoog.
Voor een maatschappij die gebaseerd is op de principes van de Verlichting en Wetenschap, worden we langzaam maar zeker verplicht om de psychische en emotionele aspecten van ons brein beter te verzorgen en de problematieken die we over de generaties hebben doorgegeven grondig aan te pakken, en dit op wetenschappelijke basis.
dr. Tom Herregodts
Model Zorg Eenheid WOD (War on Drugs)
Voorstel 1
De meest populaire drugs met de minste nevenwerkingen (designer drugs zullen onstuitbaar doorstoten) zuiver laten produceren door erkende farmaceutische bedrijven. Dit kan al heel wat problemen van onzuiverheid of toxiciteit vermijden voor de onwetende gebruiker.
Dit zal zowel de hoge prijs als het perfecte wapen op uw douaniers om te komen of met geweld te bedreigen, aanzienlijk verzwakken. We doen eigenlijk al iets vergelijkbaars door Rilatine, een XTC- of cocaïne-achtige stof, aan minderjarigen te geven onder de dekmantel van een officiële diagnose zoals Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD). De intensieve begeleiding en de doeltreffendheid van de begeleiding voor mensen met ADHD schieten in mijn ogen ernstig tekort, wat zich uit in ellenlange wachtlijsten.
We passen momenteel ook Ketamine toe in de vorm van een neusspray, ontwikkeld door Janssen Pharmaceutica, om ernstig depressieve mensen te behandelen. Voor mij geeft dit aan dat de farmaceutische industrie wellicht geconfronteerd wordt met beperkingen en uitdagingen bij het vinden van nieuwe effectieve behandelingen. Het lijkt erop dat ze niets beters kunnen ontwikkelen dan wat de illegale industrie al aanbiedt, namelijk amfetamine-achtige stoffen die sterk lijken op natuurlijk voorkomende stoffen in onze hersenen, zoals noradrenaline.
Geloof mij vrij, iets sterker of cerebraal meer ‘rustgevend’ dan amfetamine of heroïne kan en zal er niet meer ‘uitgevonden’ worden.
Vergeeft het ons, deskundigen dat wij graag onze onmacht of onkunde verhullen en de schuld verschuiven naar een ‘te drukke maatschappij’, maar dit getuigt ons katholiek verleden. Schuld verschuiven naar anderen - of een maatschappij waar je zelf lid van bent - is makkelijk en neemt eventjes de druk af bij jezelf.
(lees verder onder de advertentie)
Voorstel 2
Deze drugs enkel laten voorschrijven door erkende psychiaters die verbonden zijn aan een Zorg Eenheid. Zorg Eenheden worden momenteel al toegepast bij aandoeningen zoals diabetes, waar teams van deskundigen worden gevormd, betaald met een jaarbudget en in goed gemeten concurrentie treden met andere zorgeenheden. Jaarlijks wordt hun efficiëntie gedocumenteerd, en Zorg Eenheden met een hogere efficiëntie krijgen een hoger budget als hun resultaten die van anderen overtreffen, vergelijkbaar met het budgetsysteem van universiteiten. Dit is al in meerdere landen, waaronder België, uitgetest en lijkt waarschijnlijk de toekomst te worden, vooral als men het budget van Volksgezondheid gezond en rendabel wil houden.
Ik heb in Oostende meegeholpen met het oprichten van een MSOC, of Medisch Sociaal Onthaal Centrum, waar onder andere methadon, een opioïde afgeleide, aan patiënten wordt gegeven, dit in combinatie met begeleiding.
Als wetenschapper identificeerde ik vanaf het begin twee belangrijke tekortkomingen. Allereerst was het doel van de meting en het nauwkeurig afbakenen van het gewenste resultaat zeer onduidelijk geformuleerd. Ten tweede ontbrak een vorm van concurrentie zoals die in een Zorg Eenheid, wat resulteerde in een ongewijzigd budget over de jaren heen, zonder toetsing of aanpassing op basis van efficiëntie, die bovendien ook niet op een meetbare manier werd geëvalueerd.
Intussen voert elk centrum zijn eigen werkwijze uit, zonder enige vorm van feedback, resultaatverbetering of positieve concurrentie. Dit is iets wat ik mijn hele leven ook al heb moeten aanschouwen in het management van psychische of psychiatrische centra, en ook hier verdient de kwetsbare patiënt beter.
Naar mijn mening moet de factor ‘resultaatsverbintenis’ eindelijk worden ingevoerd in de Geestelijke Gezondheidszorg. Op die manier kan het mogelijk vergelijkbare resultaten opleveren als die van een gezond bedrijf, dat jaarlijks zijn eigen efficiëntie moet herzien, aanpassen en verbeteren.
Vertrouw me, dit is allesbehalve het geval in de Geestelijke Gezondheidszorg. Het beïnvloedt ook de perceptie van ons werk en verklaart waarom we soms niet serieus genomen worden of als niet effectief worden beschouwd, wat terecht is. Het invoeren van resultaatsverbintenis zou zeker bijdragen aan het inkorten van de ellenlange wachtlijsten.
Voorstel 3
In elke provincie meerdere Zorgeenheden oprichten, beoordeeld op basis van duidelijke gedefinieerde resultaten, zoals vastgesteld door zowel politiek als wetenschappelijke maatstaven. Moge de beste winnen en de meest creatieve overleven! Darwin zou hier zeker van genieten.
Dit zorgt ervoor dat de financiële middelen niet langer naar een criminele markt zullen vloeien, maar eerder naar de Gezondheidszorg zelf, die voortdurend haar eigen deskundigheid aanscherpt. Het doel is niet om de centra louter in stand te houden of het personeel van een vaste baan te voorzien, zoals dat de afgelopen decennia het geval was. Integendeel, indien een Zorg Eenheid niet goed functioneert, zal er hoe dan ook minder budget beschikbaar zijn, totdat er opnieuw positieve resultaten worden geboekt.
Het resultaat kan zijn: werkhervatting en verbetering van zowel lichamelijke als geestelijke gezondheid. Dit kan op een politiek en wetenschappelijk correcte manier worden gemanaged.
Op deze manier kunnen we:
- De druk van illegale productie verminderen en een complex kat-en-muisspel tussen criminelen en de overheid sterk verminderen.
- Het budget voor Welzijn beter beheren, met name op het gebied van Geestelijke Gezondheidszorg.
- De psychiatrie en psychologie op een gestructureerde manier naar de volgende eeuw leiden, onder de auspiciën van Wetenschap en Verlichting.
- Toekomstige generaties van Belgen of Vlamingen leren hoe ze trauma’s kunnen verwerken en emoties en stress beter kunnen beheersen, waardoor minder angsten worden doorgegeven van generatie op generatie. Als dit geen weg naar Vlaamse identiteit verzekert, dan weet ik het niet meer.
Als laatste voorstel zou ik graag Minister van Geestelijke Gezondheidszorg worden in uw volgende regering. Grapje!
Met vriendelijke groeten en de meeste hoogachting,
dr. Tom Herregodts
Vond je dit een boeiend artikel en wil je meer artikelen?
Abonneer je nu en ontvang één jaar lang alle edities van Bloom. Bespaar €20 en geniet van de voordelen.
Word een Bloom’er
-
>
8 edities van het Bloom-tijdschrift op jaarbasis
-
>
toegang tot alle leesartikelen uit het Bloom-tijdschrift + extra leesvoer
-
>
EXCLUSIEF! bereken en lees (on)beperkt persoonlijke geboortehoroscopen
-
>
kortingen op geselecteerde producten in de BloomShop
-
>
unieke themahoroscopen: je Jaarhoroscoop 2024, Ascendanthoroscoop 2024-2025, je Chinese horoscoop 2024,...
Reacties
Een account is verplicht om te reageren. Log in of registreer je nu
Inloggen / registreren