It's from all of us: de schatkist van het collectief

Het is aan ons

Als redacteur bij Bloom en als speler en werker in het spirituele veld zie ik veel rondom mij gebeuren. Ik zie veel moois, en ik zie soms ook dingen waarbij ik de wenkbrauwen frons. Dat laatste gebeurt al eens wanneer ik de volgende spirituele speler zichzelf zie verkopen op een manier waarbij het ego net iets te veel – of gewoon erg veel – komt kijken.

Weet je wat ik op zo’n moment mis? Het besef en het diepgaande begrip dat alle wijsheid, alle inzichten, alle puzzelstukken van de blauwdruk – en de blauwdruk zelf – van ons allemaal zijn. It’s from all of us. De mensen, de zielen die daarover delen, die vertellen en er in hun leven mee bezig zijn: dat zijn de kanalen om die dingen in de wereld te krijgen, op aarde te brengen.

Als verteller vertrek je vanuit je eigen kader, vanuit wat je meemaakt. Vertrekken vanuit je eigen verhalen is interessant omdat het een inkijk biedt in processen. Dat is enorm inspirerend, want als lezer ga je nadenken over hoe je het zelf zou doen. Je hebt een soort voorbeeld, en dat voorbeeld kun je aanpassen totdat het resoneert met wie je zelf bent.

Daarom is het delen van persoonlijke verhalen waardevol. Maar de manier waarop ook. ‘Dit is mijn verhaal. Zo ben ik tot deze inzichten gekomen, en met dit stappenplan kun jij dit ook.’ Of: ‘Dit is de missing link, dit brengt alles samen!’ Dat voelt niet juist voor mij. Waarom? Omdat het de bedoeling is dat je de ander inspireert, zodat die daarna zelf gaat uitzoeken wat op dit moment passend is. Zodat die zelf gaat onderzoeken wat past bij het eigen hoogste goed.

Zeg liever: ‘Dit is mijn verhaal. De inzichten zouden ook voor jou een doorbraak kunnen betekenen, maar het kan ook compleet irrelevant lijken. Want elk verhaal is anders, en elke levensfase en elke zielsmissie ook.’

Laat je ego maar thuis, denk ik dus. Want … It’s from all of us. En tegelijk is het aan ieder van ons. Aan onze eigen vrije wil, onze eigen creatiekracht, onze eigen goesting. Het is aan ons allemaal om te voelen, te kiezen, te ontdekken, te onderzoeken, te experimenteren en te analyseren. Het is aan ons om uit te zoeken wat onze levens- en zielsmissie ons brengt.

De schatkist van het collectief

It’s from all of us. Schrijver, kunstenaar, teacher, facilitator, spirituele ondernemer – wat je ook doet in het leven om wijsheid en inzichten bij mensen te brengen: don’t claim. Je bent echt het warm water niet opnieuw aan het uitvinden. Put uit het collectief. Loop je processen. Verdiep jezelf. Verdiep je wijsheid. Verrijk jezelf. Ga op zoek naar die prachtige rijkdom van het leven, naar het al. Zoek een manier om dat te brengen die inspirerend is en richting geeft. Ga dan tot het punt dat de lezer, kijker, luisteraar, deelnemer of koper zélf wordt aangesproken in zijn vrije wil, creatiekracht, beslissingskracht en daadkracht. Prikkel het zelfhelende vermogen van de ander, zo zou je het ook kunnen zeggen.

We putten met z’n allen uit één en dezelfde bron. Wordt het niet eens tijd dat we samenbrengen wat we eruit halen, in plaats van de dingen los van elkaar te blijven zien? Want het is nooit de ene tool die alles oplost, of de andere die dé tool is. Nee, het is onze gezamenlijke schatkist. De schatkist van de mensheid en de zielenwereld.

Die schatkist leeft. We halen eruit, we voegen eraan toe, we herformuleren en herwerken. Elke tijd vraagt een andere taal, een andere toon, een andere vorm. Maar het blijft hetzelfde goud dat door de eeuwen stroomt.

Dankbare trots

Wanneer je eruit deelt, vertel je eigenlijk iets wat daar al in zat. Je haalt het naar boven, geeft er tijdelijk jouw vorm aan, en laat het daarna weer terugstromen in het geheel. Je voegt iets toe, zodat iemand anders daar later ook weer iets in kan herkennen. Vanuit dat perspectief krijgt onze rol als spirituele deler een andere betekenis. Natuurlijk spelen we een rol, en dat is een mooie, dankbare rol. We mogen trots zijn op wat we creëren, op wat we bijdragen. Maar laat het vooral de trots zijn die samengaat met dankbaarheid. Trots op de groei die we zelf doormaken en op de weg die we gaan. Want zodra trots losraakt van dankbaarheid, duwt het ego zich weer naar voren.

En eerlijk, dat voelen we allemaal wel eens. De verleiding om te zeggen: ‘Kijk wat ik weet. Kijk wat ik breng.’ Maar is dat wat de wereld nu nodig heeft? Of heeft de wereld meer mensen nodig die zeggen: ‘Kijk eens, dit zit al in jou. Laat me je helpen te herinneren.’

Daar gaat het om: de ander terug in zijn kracht zetten. Richting laten zien, maar nooit beperken. Elkaar herinneren aan de rijkdom die we al in ons dragen. It’s from all of us. We bouwen samen aan iets groters. In dat samenspel van delen, herinneren en dankbaar groeien, ligt de ware magie van het spirituele werk.