Me, Myself and I: het verloop van een narcistische relatie

Toch verdween de belangstelling voor jouw leven naar de achtergrond en kwam de focus meer en meer te liggen op hun leven en hun successen. Erg vond je het niet. Met grote ogen luisterde je aandachtig naar de verhalen, ook al klonken ze soms een beetje overdreven. Openhartig werd je getuige van zijn of haar ambities in het leven zonder dat er ooit gevraagd werd naar jouw belangstellingen.

Nog altijd leefde je op een roze wolk. Jij was immers de mooiste vrouw die hij ooit had kunnen krijgen of de perfecte, betrouwbare heer waarvan ze nooit had durven dromen. Toch begon het ook op te vallen dat je een schuine blik kreeg als een andere man naar je keek of een andere vrouw naar je lachte. Maar dat wuifde je snel weg. Je maakte jezelf wijs dat je er te veel achter zocht. Je werd toch overladen met cadeaus?

Je partner zocht zelfs kleding voor je uit. Je had dankbaar moeten zijn met die vormloze jas die je beschermt tegen de koudste winters. Maar wilde je die jas wel? Een jas waarin je niet jezelf voelt, waarin je lijkt te verdwijnen. Maar als je die jas een keer niet droeg dan kreeg je de wind van voren.

“Sorry, schat. Het is druk op mijn werk en ik heb veel aan mijn hoofd.”

Je lieftallige vriendin creëerde de meest ingewikkelde culinaire hoogstandjes. Opgedoft in de keuken op hoge hakken én in lingerie. Om vervolgens in tranen de pan naar je hoofd te mikken als je een opmerking over haar kookkunsten maakte.

“Sorry, lieverd. Het zijn mijn hormonen, volgende week gaat het beter met me.”

Langzaam maar zeker trad het narcisme, hun ego, meer en meer op de voorgrond en jouw zelfvertrouwen zakte steeds dieper weg. Steevast ligt de schuld bij jou als er iets misloopt. En er loopt veel mis. Bij het minste geringste schiet ze uit haar slof of barstte hij uit van woede. Op medeleven hoef je niet meer te rekenen. Scheldtirades zijn aan de orde van de dag en jouw zelfbeeld brokkelt steeds verder af. Ook jij begint te geloven dat je een mislukkeling bent.