Liefde versus afhankelijkheid / is jouw potje maar niets zonder deksel?

We komen op deze wereld als een onbeschreven blad, maar al van in onze kindertijd komen er heel wat kreuken in ons blad. Als we dan wat ouder zijn, gaan we op zoek naar iemand die die plooien kan gladstrijken, iemand die de leegtes kan opvullen. We zoeken de liefde in de buitenwereld en dan stellen we vast dat de ander niet voldoet aan het beeld dat we voor ogen hadden. We koesteren een hoop verwachtingen, die onmogelijk allemaal kunnen ingelost worden. Je voelt je niet begrepen, de leegtes raken niet opgevuld en worden misschien zelfs nog groter. Maar ondertussen worden we steeds meer afhankelijk van de ander, we willen dat de ander denkt zoals wij denken, we willen dat de ander opvult waar wij een tekort ervaren. Kortom, we hunkeren naar de perfecte aanvulling van onszelf.

Door de leegte die je in jezelf voelt, bestaat het risico dat je de ander wil pleasen. Je wil zo graag dat iemand jou lief heeft. Misschien loop je met het idee rond dat je liefde moet verdienen, dat je een inspanning moet leveren om liefde te ontvangen. Zo ga je jezelf opofferen om je uitverkorene te plezieren, terwijl de kans groot is dat je daarbij geleidelijk aan jezelf verliest. Weten wat voor jou belangrijk is, wat jou energie geeft, is eigenlijk belangrijker. Zo ben je in staat om je eigen leegtes op te vullen.

(lees verder onder het kader)

Zolang je in de buitenwereld op zoek gaat naar liefde zal je die niet vinden. Het is heel belangrijk om je naar binnen te richten, om te achterhalen wat jij nodig hebt en die tekorten zelf aan te vullen. En nee, dat is niet altijd makkelijk. Het vergt moed om te kijken naar wie jij echt bent, naar wat jij nodig hebt. Je mag je partner niet verantwoordelijk stellen voor wat er in jou omgaat, voor wat jij met je meedraagt. Dat is wat we heel vaak doen, er gebeurt iets en we geven de ander de schuld. We zoeken de stoorzenders buiten onszelf, dat is makkelijker dan met onze eigen pijn geconfronteerd te worden. Je zoekt een schuldige, je wilt dat de ander je problemen helpt te dragen en nog het liefst, dat hij of zij je problemen oplost. Zo blokkeer je je persoonlijke groei. Je geliefde mag jou uiteraard steunen en er voor je zijn, zodat je je eigen lessen onder ogen leert zien en verantwoordelijkheid opneemt voor je eigen leven.

Relaties stranden niet zelden omdat we het gevoel hebben dat onze partner de pijn vergroot. In bepaalde gevallen is dat natuurlijk wel zo, maar heel dikwijls is die pijn te wijten aan het feit dat je verwacht dat je wederhelft alle problemen in je leven oplost. Dat alle angsten, zorgen en moeilijkheden zomaar zullen verdwijnen, omdat je de liefde bent tegengekomen. In werkelijkheid ben je te bang om je pijn te zien, te voelen en ermee af te rekenen. Beseffen wat je nodig hebt om gelukkig te zijn en zélf de touwtjes in handen nemen. Voel je je eenzaam? Dan is er geen enkele garantie dat een man/vrouw aan je zijde dat nare gevoel wegneemt. Zoek uit waarom je niet met jezelf even alleen kunt zijn. Door dieper te graven en naar die stem in je hoofd te luisteren, komen de oplossingen al snel bovendrijven. Zo zal je na een poosje meer liefde voelen voor jezelf en ben je niet langer afhankelijk van de ander.

(lees verder onder de advertentie)

Hoe mooi zou het zijn als twee mensen, die elk op zich hun eigen pijn in de ogen hebben gekeken, uiteindelijk samenkomen? De ander fungeert dan als een spiegel waarin je jezelf ziet en waardoor je jezelf beter leert kennen. Eens dat stadium bereikt, mag alles er zijn. Elk probleem/issue wordt bespreekbaar en over alles kan eerlijk en open gecommuniceerd worden, zelfs over zaken die niet zo aangenaam zijn. Want precies dán is het belangrijk om je hart te kunnen luchten. Dat is onvoorwaardelijk liefhebben. In deze fase ben je niet bang om de ander pijn te doen, de ander te kwetsen, omdat je weet dat hij/zij het zonder jou ook wel redt. Bij elkaar blijven is in dit geval een bewuste keuze, geen noodzaak. In een liefdevolle relatie zijn de twee individuen elk op zich heel, ze hebben de ander niet nodig om overeind te blijven. Ze tillen elkaar naar een hoger niveau. En dat gebeurt niet door alles voor de ander te willen oplossen, maar wel door er te ‘zijn’. Pas dán is er sprake van échte liefde, en dat heeft niets van doen met afhankelijkheid.

Dan wordt “we fall in love“ “we rise in love”.

Meer lezen?

Liefde & spiritualiteit
Veerle Dobbelaere over... liefde
Als de liefde uit balans is
Over liefdesperikelen en swipen