Een vrij kind: een column van Nathalie Willems

Neen, ze hoeft geen kusje te geven aan oma of opa als ze dat niet wil.
Ja, ze mag zelf haar kleding kiezen, zelfs al slaat de combi volgens jou op niets.
Neen, ze hoeft niet enkel geprezen te worden als ze mooi, rustig, lief of beleefd is.
Ja, ze mag haar eigen mening hebben, ook al gaat die dwars tegen de jouwe in.
Neen, ze hoeft haar mond niet te houden als ze het niet eens is met de leerkracht.
Neen, ze hoeft niet flink te zijn als ze zich heeft bezeerd.

Ze hoeft haar energie niet in te dijken, omdat jij moe bent.
Of haar tranen te bedwingen om zogenaamd sterk te zijn.
Laat haar een vrij kind zijn.
Laat haar zo jong mogelijk beseffen dat ze genoeg is zoals ze is.
Dat ze er toe doet. Dat ze uniek en gewild is.
Dat ze niets hoeft te doen om geliefd te zijn, om geprezen te worden of erbij te horen.

Vier haar om wie ze is.
In haar verdriet, haar blijdschap én haar woede.
Laat haar een vrij kind zijn.
En je schenkt de wereld een vrije vrouw.

Een vrouw die zich niet verontschuldigt voor wie ze is en de ruimte inneemt die haar toebehoort.
Een vrouw die zich niet kleiner maakt om een ander te accommoderen.
Een vrouw die zich vrij doorheen haar emoties beweegt zonder enige remmingen.
Een vrouw die zich niet schaamt voor haar stem, voor haar seksualiteit, voor haar behoeften en verlangens.
Een vrouw die zich niet meet, omdat ze haar eigen waarde kent.

Een vrouw die haar ja’s en nee’s vanuit een plek diep vanbinnen uit, die ze bovenal en boven iedereen eert.
Vier haar om wie ze is.In haar verdriet, haar blijdschap én haar woede.
Laat haar een vrije vrouw zijn.