Meet the writer • In de sterren het staat geschreven – De reis, de bestemming • door John de Ruijter

Emotie en gevoel vormen de leidraad van zijn denken: het lichaam als spiegel van de ziel, angst als toegang tot transformatie, verbinding als tegenkracht van vervreemding. Elke ervaring krijgt betekenis zodra ze doorleefd wordt. Het pad van schrijven bleek ook voor John de Ruijter zelf een proces van overgave. ‘Toen ik orde probeerde te scheppen, kwam juist de chaos,’ lacht hij. ‘Het schrijven werd herschrijven, opnieuw voelen, opnieuw begrijpen. Tot ik inzag: het proces zelf ís de bestemming.’

Dat inzicht vormt de kern van het boek. Wie leest, merkt dat het niet om antwoorden gaat, maar om aanwezig zijn. Zoals een lezer zei: ‘Het is alsof het boek met mij meeleeft. Telkens als ik het opensla, lees ik iets anders. Niet omdat het boek veranderde, maar omdat ik veranderde.’

De tekst beweegt soepel tussen het tastbare en het ongrijpbare. Energetische communicatie, intuïtie en resonantie worden voelbaar gemaakt. John schrijft over de mens als een open systeem - zender én ontvanger, voortdurend in afstemming met zijn omgeving. Zijn woorden herinneren eraan dat aanwezigheid geen doel is, maar een veld waarin wij allemaal bewegen. ‘We zijn allemaal deel van een groter geheel,’ zegt hij. ‘Alles is energie, alles is verbinding. En zodra we dat weer voelen, ontstaat rust.’

Van zoeken naar vinden

Gaandeweg verandert het boek van toon – van zoeken naar vinden, van weten naar zijn. Het laat ervaren hoe veiligheid niet in zekerheid ligt, maar in overgave. Hoe angst zich kan omkeren in richting van vertrouwen. Hoe leven een voortdurende ademhaling is van openen en sluiten, loslaten en ontvangen. Wat dit werk bijzonder maakt: het doet wat het zegt, zonder het te zeggen. Het opent ruimte, zonder erover te spreken.

Lezers keren ernaar terug, niet omdat ze het vergeten zijn, maar omdat ze zelf veranderd zijn. Betekenis ontvouwt zich in lagen, precies zoals het leven dat ook doet. De twaalf hoofdstukken spreken de taal van eenvoud, maar tussen de zinnen zindert diepte. De woorden keren terug naar hun essentie, als klanken die het hart raken in plaats van het hoofd te vullen.

‘Waar losse letters woorden vormen, ontstaan zinnen. Waar zinnen elkaar raken, ontstaat betekenis. En waar betekenis wordt gedeeld, ontstaat verbinding.’ Die verbinding is wat John in zijn hele werk uitdraagt: tussen mens en mens, tussen hemel en aarde, tussen stilte en beweging.