De ziekte, onze redding
COVID-19 is een ziekte, een ernstige kwaal, die in ons land duizenden mensenlevens heeft geëist. Maar deze ziekte is tegelijkertijd ook een symptoom. Een symptoom van een andere, veel omvattender en kwalijker kwaal: de op hol geslagen samenleving. Economisch, sociaal, politiek, spiritueel, monetair, medisch,… op al deze gebieden dendert de maatschappelijke trein al jaren een futiele bestemming tegemoet. Eén zonder ziel en diepgang. Ontspoord.
Verwarring, chaos, geestelijke en sociale armoede, isolatie, ziekte, media-verloedering, schuldexplosie,… de nevenwerkingen van die zielloze, verkeerde weg zijn legio. Psychologen klagen nu dat ze de toestroom niet aankunnen van ontredderde patiënten, die door de coronacrisis tot op de rand van de wanhoop zijn gedreven. Eén van mijn beste vrienden heeft zich van het leven benomen na de eerste lockdown, begin 2020; de sociale isolatie deed zijn depressie-emmer overlopen. Vreselijk, maar niet nieuw, want de malaise was al zeer ernstig voor het vermaledijde virus toesloeg.
De vervlakking is inderdaad al heel lang aan de gang: onze muziek - die essentiële bron van helende, vervoerende trilling - is verworden tot kabaal of geneuzel; ons voedsel herleid tot voze, ziekmakende vulling; ons amusement tot goedkope, verslavende verdoving, onze natuur tot meelijwekkende morzeltjes ersatz, onze steden tot irritante mierenhopen, onze leiders tot kakelende kippen, zonder kop. Ze zijn nu in totale paniek, vanwege een virus, maar de stuurloosheid die uit hun angst voortvloeit is zeker niet nieuw.
Het onvermogen om doelgericht te streven naar het goede voor de gemeenschap heeft het voorbije jaar, met corona, een climax bereikt: de bestuurders van de ontspoorde gemeenschapstrein hebben geen flauw benul hoe ze het voortrazend gevaarte terug op de sporen kunnen krijgen en doen dan wat ze altijd doen wanneer ze in paniek raken: ze trekken aan de noodrem. De tot op de draad versleten noodrem, die waar in lelijke kapitalen ‘REPRESSIE’ boven staat.
Verbieden, beperken, bestraffen, angst inboezemen, beloven, sussen, afdreigen, opleggen, dwingen, chanteren en omkopen zijn de al te gekende, perfide instrumenten van de repressieve remmer. Wat gisteren verplicht was, is vandaag verboden, wat vorige week nog gul werd geschonken, wordt deze week teruggenomen. Slaan en zalven: het is het recept van de machteloze ouder.
En dan, zoals altijd, culmineren die opgekropte onmacht, dat blind voortsukkelen, die extreme onkunde en die meelijwekkende kortzichtigheid plots - en onomkeerbaar - in een Ziekte, met gepaste hoofdletter deze keer.
De Ziekte als wérkende noodrem
Luidruchtig knarsend vertraagt het monster. Nu al anderhalf jaar, onderwijl meedogenloos het – verkeerde - spoor openrijtend, alle overbodige stroomleidingen meesleurend. Structuren die al wankel waren storten met veel gedruis in. Zelfs het ooit zo veelbelovende Europa blijkt een reus op lemen voeten te zijn, want werkelijk niéts zal er van de gedroomde Europese eenheid overgebleven zijn, eens deze storm voorbij geraasd zal zijn.
Dat ontbindingsspektakel valt met de beste wil van de wereld niet te negeren, zelfs niet door de corrupte massamedia, hoezeer ze dat ook zullen proberen. Het lawaai is te overweldigend, de chaos en de aangerichte schade te allesomvattend om er naast te kijken. De Ziekte als catharsis, zoals altijd, maar nu in het grote, immer genereuze lijf van Moeder Aarde. Iedereen die ook maar enigszins is afgestemd op het grotere geheel weet dat de tijd rijp was voor deze ingreep van het Wijze Universum.
Onomwonden heeft de Ziekte alles blootgelegd, het falen van het systeem ligt beschamend open, zichtbaar voor Jan en alleman. Net zoals we in ons privéleven af en toe een ‘duwtje’ nodig hebben om een koerswijziging aan te vatten, om met verkeerde gewoontes te breken, had ook onze samenleving dat trauma nodig om een bocht te nemen, richting propere lei. Die lei zal morgen nog niet proper zijn, en misschien zelfs niet volgend jaar, maar wat er nu op staat wordt in elk geval grotendeels weggeveegd door de groteske gebeurtenissen van vandaag. Wie intuïtief leeft, met alle sensoren op opperste gevoeligheid, voelt het aan alles dat we een opwindende, ongeziene ommekeer beleven. Een ommekeer ten goede, een positieve revolutie die hoognodig was en die ook op een andere, zachtere manier had kunnen plaatsvinden. Maar zo werkt het universum niet. Indien het begrip en het inzicht er niet vanzelf komen, dan wordt er ingegrepen, desnoods met harde hand. Zoals nu, met veel slachtoffers tot gevolg.
Nog even doorbijten, bezielde vrienden, want er wachten ons mooie tijden.
De Ziekte is onze redding.
Vond je dit een boeiend artikel en wil je meer artikelen?
Abonneer je nu en ontvang één jaar lang alle edities van Bloom. Bespaar €20 en geniet van de voordelen.
Word een Bloom’er
-
>
8 edities van het Bloom-tijdschrift op jaarbasis
-
>
toegang tot alle leesartikelen uit het Bloom-tijdschrift + extra leesvoer
-
>
EXCLUSIEF! bereken en lees (on)beperkt persoonlijke geboortehoroscopen
-
>
kortingen op geselecteerde producten in de BloomShop
-
>
unieke themahoroscopen: je Jaarhoroscoop 2024, Ascendanthoroscoop 2024-2025, je Chinese horoscoop 2024,...
Reacties
Een account is verplicht om te reageren. Log in of registreer je nu
Inloggen / registreren