De wereld van Sofie - Be proud (or not)
‘Sans orgueil’, staat er in kleine cursieve letters onder de notenbalk geschreven, met tussen haakjes de woorden ‘don’t be proud’, wees niet trots. Ik sla met een totale afwezigheid van schaamte en met alle kracht die ik in mijn vingers heb de toetsen van mijn kwartvleugelpiano aan. Ik hou van Satie, de componist van het stuk dat ik aan het spelen ben. Ik hou van het feit dat hij in deze Gnossienne No.2 aangeeft met welke intentie van emotie hij dit heeft geschreven. Voor mezelf heb ik er een heel verhaal bij verzonnen. Afscheid. Intimiteit. Teleurstelling. Verdriet. Vechten tegen beter weten in (don’t be proud).
Sinds mijn zevende speel ik piano. Met plezier. En gelukkig ook met een zekere mate aan talent. Sinds het prille begin heb ik een ontzettende hekel aan het oefenen van toonladders, wat vaak leidde tot frustratie bij mezelf en niet in het minst bij mijn omgeving. De gave om mijn gevoel te uiten via de muziek daarentegen maakte volgens mijn pianolerares alles goed. “Weet je wel hoe uitzonderlijk dat is?”. Het maakte me trots wanneer ze dat zei, en ik was ook echt haar pupil, “maar het zou nog mooier zijn als je het nu ook nog eens correct zou kunnen spelen” kwam er steevast met een zekere strengheid achteraan.
Mijn geliefde oude kwartvleugel heeft ook vandaag nog een prominente plek in onze woonkamer. Op het einde van een drukke dag vind ik het heerlijk om op de pianostoel neer te strijken, mijn boek met de door de jaren heen verzamelde partituren open te slaan en te spelen wat er voor me ligt. Toen ik nog een kind was, wist mijn moeder na slechts een paar luttele aanslagen, hoe ik er bij zat. Dat is vandaag nog steeds niet anders. Ook mijn buren weten door mijn pianospel meteen hoe ik me voel, vertellen ze me met een knipoog.
Als ik boos ben, dan krijgen klavier en pedalen het zwaar te verduren. Als ik me verdrietig voel, dan klinkt zelfs de meest opgewekte melodie als een treurige sonate. Als ik me goed voel, in mijn element, dan gaat alles een beetje op z’n ‘Mozarts’ klinken, met snelle slagen en een tempo dat wellicht net iets te hoog ligt voor wat de schrijver destijds in gedachten had. Dan krijg je zelfs bij Satie een hele trotse ‘don’t be proud’. Gratis en voor niks.
Muziek en emotie, mooi hoe dat samen gaat. De kracht van muziek, de aard van de tonen, de hardheid of zachtheid waarmee je net dat verschil kan maken, terwijl de noten die je speelt precies dezelfde blijven. De link tussen hoe je je onbewust voelt en wat er uit het instrument komt. En hoe dat je weer aan het denken kan zetten. Zelf maken of ernaar luisteren. Ik hou ervan.
Be proud. Or not.
Met dank aan Satie.
Vond je dit een boeiend artikel en wil je meer artikelen?
Abonneer je nu en ontvang één jaar lang alle edities van Bloom. Bespaar €20 en geniet van de voordelen.
Word een Bloom’er
-
>
8 edities van het Bloom-tijdschrift op jaarbasis
-
>
toegang tot alle leesartikelen uit het Bloom-tijdschrift + extra leesvoer
-
>
EXCLUSIEF! bereken en lees (on)beperkt persoonlijke geboortehoroscopen
-
>
kortingen op geselecteerde producten in de BloomShop
-
>
unieke themahoroscopen: je Jaarhoroscoop 2024, Ascendanthoroscoop 2024-2025, je Chinese horoscoop 2024,...
Reacties
Een account is verplicht om te reageren. Log in of registreer je nu
Inloggen / registreren