Flexibel staal gevoed door de natuur

Daar lig je dan

Het overkwam Wim Staal en zijn dierbare vrouw Elly, nu al weer zo’n 12 jaar geleden. Een moment van totale ontreddering, maar tevens van herkenning. Want de allereerste zichtbare symptomen herinnerden Elly subiet aan het ziektebeeld van haar opa. Ingrijpende gebeurtenissen van toen, waar zij als klein meisje gelukkig geen weet van had, dat besef kwam pas later.

Een MRI maakte duidelijk dat Wim getroffen was door twee gemene herseninfarcten, met als gevolg dat hij letterlijk niets meer kon. Het gaf hem een waardeloos gevoel. Ogenschijnlijk routineuze gedragingen, zoals praten en lopen, moesten weer van nul aangeleerd worden. De tot dan toe gezonde Ossenaar was geveld door de ziekte NAH (Niet Aangeboren Hersenafwijking). En hoé!

Een pittige periode volgde, want na een ziekenhuisopname van zes weken moest Wim nog 5 maanden revalideren. Niet alleen het gevecht met de lichamelijke beperkingen, maar ook de wil om coûte que coûte zijn oude leven als bouwkundig werkvoorbereider terug op te pakken, eisten zijn tol. Wim belandde in een burn-out, waardoor hij zijn hele revalidatietraject van voren af aan moest opstarten. Toen na vele gesprekken duidelijk werd dat hij beter af was om niet meer terug te keren naar zijn oude stiel, viel het kwartje en werd hij voor 100% afgekeurd.

Het hebben van een hersenletsel kan zowel lichamelijke als cognitieve ongemakken met zich meebrengen. Een online speurtocht informeert de geïnteresseerde lezer dat aandachts- en concentratiestoornissen, overgevoeligheid voor externe prikkels, het anders communiceren dan vroeger en het verliezen van spierkracht tot de vele (on)zichtbare symptomen kunnen behoren. Verschijnselen waar Wim en Elly steeds beter mee hebben leren omgaan. En wat te doen wanneer zijn aangedane been toch nog eens pardoes blokkeert vanwege de dagelijkse stress? Door rustig te gaan zitten krijgt zijn lichaam de mogelijkheid om zichzelf te herstellen, zodat hij na een poosje opnieuw de draad kan oppakken.

Het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM) en de Hersenstichting weten mij te vertellen dat één op de vier mensen in Nederland lijdt aan een hersenaandoening. En dat ca. 646.000 mensen met de gevolgen van een niet-aangeboren hersenletsel worstelen, vanwege een beroerte of een traumatisch hersenletsel ontstaan door een situatie buiten het lichaam. Een val van de trap of een botsing in het verkeer is sneller gebeurd dan je denkt...

Confronterende cijfers die mij dankbaar maken voor mijn eigen goede gezondheid; een soms bijna vanzelfsprekendheid die ervoor zorgt dat ik kan huppelen en staan waar ik maar wil. Je leest wel eens van die schrijnende verhalen, waarin in tijden van ernstige ziekte vriendschappen en liefdesrelaties als sneeuw voor de zon verdwijnen. Bittere ervaringen die gelukkig aan Wim voorbij zijn gegaan. Na 12 jaar fungeren zijn gezin en de (al maar grotere) vriendenkring nog steeds als de gouden pijlers van zijn bestaan.