Als je kind niet langer van je houdt
“Als ik je rotkop zie, dan haat ik je gewoon en dan moet ik je pijn doen”. Ik zag het tot mijn grote spijt ook in je ogen. Je walgde van mij, het was sterker dan jezelf. Zelfs als kind maakte je al ruzie over de kleinste pietluttigheden. Wanneer het eten niet naar je zin was, maakte je er een hoop bombarie van. Je liep weg van huis, schold mij tot op het bot uit. Wanneer je dat had uitgemolken verzon je de raarste verhalen en moest ik de argwanende blikken van mijn omgeving maar gewoon voor lief nemen. “Tjah, pubers!”, dacht ik eerst, maar het werd al snel duidelijk dat er meer achter zat. Wat deed dat pijn, die schaamte. Schaamte voor jouw gedrag, net zoals jij je voor mij schaamde. Gelukkig bevestigde je dat ik wél een goede moeder was, dat het daar niet aan lag. Dat wist ik ook wel!
Toen was het moment aangebroken om het nest te verlaten. Je pakte je belangrijkste bezittingen en ging alleen wonen. Vanaf dan beperkte je het contact tot een minimum. Was er toch een reden om elkaar te moeten spreken, eindigde dat in beledigingen. Wanneer je weer eens een bericht afsloot met de boodschap “Ik wil je nooit meer zien”, knapte er iets in mij als moeder.
Ik herkende mezelf niet meer. Ik leed onder een te hoge bloeddruk en ontzettende vreetbuien. Een resultaat van mijn frustraties, maar ook van de zenuwen. Ik sleepte mezelf doorheen de dagen. Ik ondervond vreselijke zielenpijn en wentelde mezelf in de slachtofferrol van het verhaal. Toen ik de situatie aan het licht bracht bij mijn dokter had hij de volgende boodschap voor mij: “Je hebt nog twee kinderen, zorg goed voor jezelf”. Die woorden openden mijn ogen en zorgden voor een nieuwe koers in mijn leven.
Liefde!
Ik ga voor liefde!
Ik maakte er mijn persoonlijke missie van om de wonden die de afwijzing hadden teweeggebracht te helen.
Met succes. Ik werd beter, mijn bloeddruk daalde en ik kreeg beetje bij beetje meer energie.
Af en toe kwam ik hem nog tegen, mijn oudste zoon. Drie jaar geleden liep ik hem tegen het lijf op de sportschool, en toen vroeg ik hem: “Je houdt echt niet van mij, hè?”
“Nee”, was zijn abrupte antwoord en hij liep door. Het raakte mij niet meer. Ik kreeg de bevestiging dat zijn leven ongetwijfeld beter verliep zonder mij. En mijn leven zonder hem ook. Ik had het graag anders gewild, maar die twee levens vielen niet met elkaar te combineren.
Niemand treft hier schuld. Wanneer het gaat om familiebanden doet iedereen zelfs extra zijn best om het te doen werken, wat ze in andere situaties misschien niet zouden doen. Als de klik er aan beide kanten niet is, dan is daar niets aan te doen. Zelfs met het sterven van mijn mama, zijn oma, ontweek hij mij netjes. Samen in een kamer. We deden het zoals het hoort. Ik zag hoeveel hij van zijn oma hield. Maar niet van mij.
Jaren verstreken tot ik het écht kon accepteren. Ik hoorde onlangs dat hij opnieuw is verhuisd. Zijn huwelijk is stukgelopen en zijn kinderen wonen bij hun moeder. Herkenbaar, dezelfde situatie als de mijne, lang geleden. Daar waar het fout is gegaan, vermoed ik nu. Ik hoop uit de grond van mijn hard dat het bij hem niet zo uitermate pijnlijk zal verlopen. Ik hoop dat zijn kinderen later nog steeds zielsveel van hem houden.
Over vrijlaten en loslaten
Nu kan ik er begrip voor opbrengen. Jaren later pas, hoor. Zoiets heeft tijd nodig. Er zijn twee kanten aan elk verhaal. De pijn is niet eenzijdig. Ik weet dat hij ook zijn best heeft gedaan, maar het mocht niet baten. Als je niet van iemand houdt, dan hou je er niet van. Liefde valt niet te forceren. De spirituele 'oplichting' (zo noemde zoonlief dat) waarin ik geïnteresseerd was, was wellicht nog de grootste bron van schaamte voor hem. Nu kijken mensen daar niet meer vreemd van op, maar 15 jaar geleden was dat wel anders.
Vanmorgen werd ik wakker en dacht even aan mijn oudste. Ik hoop echt van harte dat hij gelukkig is. Onvoorwaardelijk liefhebben en in vrijheid leven (en laten leven): het zijn harde lessen, maar ik denk dat ik ze met succes heb geleerd. 30 kilo minder op de weegschaal maar met een hart vol liefde en zachtheid ga ik verder in mijn leven. In ons gezin is er nooit meer ruzie, de band met mijn andere kinderen is er juist door versterkt. Hoop ik dat het ooit nog 'goedkomt'? Nee, dat wil ik niet meer. De tijd heelt alle wonden, en acht jaar was in dit geval voldoende.
Waarom ik dit verhaal wil delen met de wereld?
Hij is bang wat anderen zullen denken. Maar ik ben ervan overtuigd dat dit voor anderen helend kan werken. Daar doe ik het voor.
Ik schaam mij er niet meer voor, dat mijn eigen kind niet van mij kan houden. Het is zoals het is. Ik hoef het niet meer te verbergen en hij ook niet. Ik blijf als moeder van hem houden, dat zal nooit ophouden. Maar als hij zijn geluk op een andere manier kan vinden, maakt dat me even tevreden.
Pure vrijheid houdt volgens mij in dat je pijnlijke zaken kan helen. Dat je kan aanvaarden 'wat is'. En dat je uiteindelijk altijd voor liefde kiest.
Liefs,
Annemarie
Vond je dit een boeiend artikel en wil je meer artikelen?
Abonneer je nu en ontvang één jaar lang alle edities van Bloom. Bespaar €20 en geniet van de voordelen.
Wat anderen ook lezen
Liefde & Relatie
Dromen en narcisme • deel 1
Veel, zo niet alles wat je droomt, heeft te maken met jezelf. De symbolische boodschappen in dromen…
Lees meer
Meditatie
Mindfulness technieken voor stressvermindering: Rust in de chaos van het leven
In onze moderne, snelle wereld is stress een ongewenste constante geworden, waardoor we ons vaak…
Lees meer
Voeding & Gezondheid
De positieve effecten van hardlopen op je mentale gezondheid
Hardlopen is misschien wel één van de meest populaire vormen van beweging als het gaat om het…
Lees meer
Word een Bloom’er
-
8 edities van het Bloom-tijdschrift op jaarbasis
-
toegang tot alle leesartikelen uit het Bloom-tijdschrift + extra leesvoer
-
EXCLUSIEF! bereken en lees (on)beperkt persoonlijke geboortehoroscopen
-
kortingen op geselecteerde producten in de BloomShop
-
unieke themahoroscopen: je Jaarhoroscoop 2024, Ascendanthoroscoop 2023-2024, je Chinese horoscoop 2024,...
Een account is verplicht om te reageren. Log in of registreer je nu
Inloggen / registreren