Wie leest ons DNA?

Sinds kort heeft de wetenschap ontdekt dat het mogelijk is de genetische code (het DNA) te beïnvloeden. Deze beïnvloeding vindt plaats door gedachtes, gevoelens, de manier van leven en de omgeving. Wanneer je positieve gedachtes ervaart, zal dat een positieve uitwerking hebben op je DNA. Andersom is het eveneens het geval. De wetenschap die dit fenomeen onderzoekt heet epigenetica. Het woord ‘epi’ betekent 'erbij'. Aan het DNA zitten biochemische schakelaars die de code kunnen aan- of uitzetten. Dit schakelwerk wordt verricht door de bioziel die op haar beurt beïnvloed wordt door ons en onze omgeving.

Door dit schakelwerk worden dus delen van het DNA aan- of uitgezet. Men kan het vergelijken met een dirigent die sommige muzikanten af en toe solo laat spelen. Alhoewel de erfelijke factoren belangrijk zijn, is het niet zo dat wij niets meer aan de situatie kunnen veranderen, wel integendeel.

Dat een rups het tot een vlinder kan maken, is te danken aan het feit dat zij nog een verborgen tweede code heeft (namelijk die van de vlinder). In het rupsstadium wordt deze code niet geactiveerd. Het zou kunnen zijn dat ook de mens een verborgen code heeft die geactiveerd kan worden! Wellicht verklaart dit de vele afbeeldingen van engelen. En hoeveel mensen zijn er niet die dromen te kunnen vliegen?

Het DNA-molecuul - onze genetische code - zit zoals je weet verstopt in de kern van de cellen van elk levend wezen. Er is al veel over geschreven. Wat opvalt, is dat de vraag wie de code leest eigenlijk nooit gesteld wordt, terwijl dit toch een logische voor de hand liggende vraag zou zijn. Een boek wordt immers ook gelezen. Ik zal trachten uiteen te zetten wie dit leeswerk verricht en niet alleen het leeswerk maar ook het fysieke werk dat ermee annex is zoals het maken van nieuwe cellen en nog veel meer. De Russische filosoof Constantin Karmanov heeft aan deze instantie een naam gegeven t.w. het coördinerende subject van het fysieke lichaam. Hij noemt deze leer het subjectisme, zie zijn boek ‘De Logica van het Ideële’. Ik noem het waakbewustzijn de ziel en het coördinerende subject van het fysieke lichaam de biologische ziel oftewel de bioziel. Deze namen lijken mij wat handiger te hanteren. De leer heb ik thuisgebracht onder de noemer vitalisme.

Zowel de ziel als de bioziel zijn:

1. onzichtbaar
2. immaterieel
3. oneindig groot

De kapitein kan ver weg over zee kijken wanneer het weer goed is. 's Nachts kan hij de sterren bewonderen en vroeger kon men daardoor ook de koers bepalen. Het belangrijkste verschil is wel dat de kapitein de richting van het schip bepaalt. Wel is het zo dat hij weet dat de reis niet goed afloopt, althans niet voor het schip. Hij stevent af op een waterval (overlijden) en hij weet haast wel voor 100% zeker dat het zinloos is te proberen dit noodlot te voorkomen. Wel kan hij allerlei maatregelen nemen om de schipbreuk zo ver mogelijk uit te stellen, maar hij is zich ervan bewust dat er altijd een storm kan opsteken waartegen het schip niet bestand is.

De machinist weet ook dat op een gegeven moment de machines niet meer goed zullen werken en stil komen te liggen. Wanneer men het begrip reïncarnatie in deze boottocht betrekt, zullen de havens de periode tussen twee levens in betekenen. Deze metafoor gaat in zoverre niet op (denk aan een cruise) dat er bij elke geboorte aan boord gegaan wordt van een gloednieuw schip. Opnieuw kan men zich afvragen waar de reis (de reizen) uiteindelijk naar toe voert. Hier kan men de evolutie een woordje mee laten spreken. De voertuigen passen zich wellicht aan, aan het vermeerderde bewustzijn; ze worden gecompliceerder en hebben daardoor meer mogelijkheden. Dit geldt trouwens niet voor alle voertuigen, want een mier - om maar wat te noemen - evolueert niet meer. Wat dit betreft, zou men kunnen veronderstellen dat wij al lang onderweg zijn. De één beweert dat de reis een doel heeft en de ander beweert dat de reis op zich het doel is. In het laatste geval moet men de mogelijkheid van het domweg rondjes varen niet uitsluiten.

Mijn voorkeur gaat uit naar het eerste standpunt.

Bovenstaande tekst is een gedeelte van
Maarten Mansons boek 'Wie leest ons DNA?'.
Het boek is verkrijgbaar via Bol.com.