Meet the Artist • Erthlee Blueprinters Studio • De Levende Vonk

Trouw aan wie ik ben

Ik richtte Erthlee Blueprinters Studio op om trouw te zijn aan wie ik werkelijk ben. De naam draagt mijn kompas: Erthlee verwijst naar mijn diepe band met Moeder Aarde; Blueprinters naar de sterrenzaad-blauwdruk die ooit in een reading naar voren kwam - mijn zielsvonk als blueprinter-changer; en Studio naar de plek waar dromen, schilderijen, werelden en lichtcodes vorm krijgen.

Toen ik afstudeerde als beeldend kunstenaar aan Sint Lukas (Hasselt, nu PHIKO), dacht ik dat mijn pad rechtlijnig zou zijn. Het leven bracht me echter over oceanen - naar Zuid-Afrika, een huwelijk, twee dochters, een IT-carrière - en later terug naar België. De combinatie van chronische ziekte en operaties maakte het leven uitdagend, maar één ding hield ik vol: mijn dagboeken. Tweeëndertig jaar aan schriften vormen inmiddels een levend archief van dromen en visioenen, een persoonlijk Akashisch spoor dat me steeds opnieuw naar huis riep.

Rituele kunst

Mijn werk ontstaat in de ruimte tussen slapen en waken. Ik voel al sinds mijn jeugd hoe dun de sluier is tussen werelden - soms breed open, soms amper een draad. In dromen krijg ik beelden en verhalen die even oud als vertrouwd aanvoelen; wakker vertaal ik ze in materie. Ik blijf kritisch en onderzoekend - twijfel is deel van mijn integriteit - en toch volg ik wat mijn lichaam als waar ervaart: een fluistering om onder een bepaalde Maan te schilderen, een ingeving om te schrijven voor het licht verdwijnt, een gevoel dat een doek de wind door de bomen nodig heeft om te spreken.

Prayer, mijn huidige kernwerk, ontstond als een ritueel. De eerste laag gesso bracht ik aan onder de zon van de zomerzonnewende - geladen met zoncodes - de tweede liet ik drogen onder de Steur Volle Maan, om de maanenergie te ontvangen. Daarna schilderde ik buiten, onder een kring van bomen. Ik voelde de verbinding met het myceliumnetwerk onder mijn voeten en de takken die zich naar de hemel uitstrekten: wortels en kruin als spiegel van de mens als brug. Zelfs de bladeren in Prayer ondergingen een bad van glycerine en werden langzaam geperst; niets gehaast, alles geïntegreerd.

Mijn kunst luistert naar resonantie. De ruimte leeft al van aanwezigheid, omdat ik moedig genoeg ben om haar eerst te vullen.

Een trouwe verzamelaar beschreef mijn werk eens als 'een portaal van licht, geur en zachte muziek - een levende transmissie die de ziel wekt.' Een ander zei: 'Het is alsof je blauwdrukken uit hogere sferen naar de aarde brengt voor wie ze hoort te ontvangen.' Ik draag zulke woorden stil in me. Niet als marketing, maar als spiegels die bevestigen wat ik voel terwijl ik schilder: een werk leeft pas echt wanneer het begint te ademen.

Andere werken hebben vergelijkbare oorsprongen. Cosmic Tree kwam tijdens de winterzonnewende van 2017, als een plotselinge download van licht: de aarde is het hart, een waterval stroomt over haar schouder, en de Bloem des Levens zweeft boven haar hoofd, terwijl de sterrenbeelden een nieuwe tijd fluisteren. Het leerde me iets eenvoudigs en groots: wij zijn wortel én ster, aarde én hemel, en ware transformatie begint vanbinnen.