Dat is nu eenmaal zo, of niet?

Ik heb de wereld nooit begrepen. Nu niet. Nooit niet.

Als tiener huilde ik tranen met tuiten bij het zien van de hongersnood in Afrikaanse landen. Ik kon maar niet begrijpen hoe wij het hier zo goed konden hebben, zoveel overvloed konden ervaren, en aan de andere kant van de wereld mensen met bosjes wegkwijnden. Het antwoord dat ik steevast kreeg: ‘Tja, dat is nu eenmaal zo’.

Ik groeide op en snapte niet waarom ik geacht werd om cadeautjes te geven op Moeder- en Vaderdag of op Valentijn, als ik dat gewoon kon geven vanuit het hart, op een dag naar keuze. Het antwoord dat ik steevast kreeg: ‘Tja, dat is nu eenmaal zo’.

Ik ging studeren en begreep niet waarom alles zo afgelijnd moest zijn in het onderwijs, en al zeker niet in een kunstschool, waarin creativiteit volgens mij geen grenzen zou mogen kennen. Het antwoord dat ik steevast kreeg: ‘Tja, dat is nu eenmaal zo’.

Ik werd verliefd en begreep niet waarom ik dat niet gewoon vrijuit mocht zeggen. Dat er eerst en heel spel moest worden gespeeld van aantrekken en afstoten en dat je hart op je tong dragen doorgaans betekende dat het sneller gekwetst werd. Het antwoord dat ik steevast kreeg: ‘Tja, dat is nu eenmaal zo’.

Ik vond vriendschap bij mensen van allerhande slag. Voelde me het meest op mijn gemak bij degenen die net buiten de regels leken te leven. En vaak ook… net buiten de maatschappij. Er kon echter zoveel puurheid zijn, zoveel echtheid in de ruimte tussen de tapkraan en de barkruk. Wat ik maar niet kon begrijpen was hoeveel alcohol- en druggebruik daarbij aan te pas kwam. Ik begreep niet hoe die pure mooie energie niet gewoon vrij kon bewegen zoals ze was. Het antwoord dat ik steevast kreeg: ‘Tja, dat is nu eenmaal zo’.

Dat is nu eenmaal zo.

Maar is dat ook echt zo?
Of is het zo omdat wij het zo maken?
Omdat wij geen vragen durven stellen?
Omdat wij niet voor onszelf durven beslissen?

Is het echt allemaal zo?
Of is het zo tot we het hebben aangedurfd om eens een ander perspectief te durven aannemen? Een andere mening te durven invoelen? Een ander idee te hebben uitgeprobeerd?