Geen schulden meer
Soms lijkt het alsof er een beest in mijn hoofd woont. Van de knorrige soort dan nog. Eentje dat controle heeft over mijn emotioneel mengpaneel vol knopjes: snel boos worden, angst activeren, “snauw hem af, NU!”. Ik noem hem Carlos. Carlos is een kameleon. Hij past zich aan aan elke situatie. Blij, bedroefd, boos, geïrriteerd. Carlos heeft de touwtjes in handen. Hij bestuurt mijn reptielenbrein. Het deel van mijn hersenen dat instaat voor absurd en onbewust gedrag. Hij reageert altijd dat tikkeltje sneller dan mijn bewustzijn, waardoor enkele seconden later een boel schaamte en schuldgevoel komt opborrelen.
Carlos is een kameleon. Hij past zich aan aan elke situatie. Blij, bedroefd, boos, geïrriteerd. Carlos heeft de touwtjes in handen. Hij bestuurt mijn reptielenbrein. Het deel van mijn hersenen dat instaat voor absurd en onbewust gedrag. Hij reageert altijd dat tikkeltje sneller dan mijn bewustzijn, waardoor enkele seconden later een boel schaamte en schuldgevoel komt opborrelen.
Mijn therapeut lachte luidop toen ik hem vertelde dat ik me bijna de helft van de dag schuldig voel. Elke dag opnieuw, hé. Voor de kleinste dingen. Intussen is het non-stop “sorry!” scanderen gelukkig al gestopt. Het sloeg dan ook helemaal nergens meer op. Hij lachte opnieuw veelbetekenend, en in één zin haalde hij mijn hele probleem onderuit: “Ja maar, neem die schuld dan niet zomaar op jezelf. Iedereen biedt schuld aan, dat is wat mensen doen, want we willen er allemaal vanaf. Maar als iemand jou een lege fles water zou aanbieden, dan zou je die toch ook niet zomaar van iedereen uit handen nemen?”. Het lachen was mij intussen vergaan. Hij had gelijk: ik ben de schuldmartelaar. Geen wonder dat ik vaak last heb van zware en stramme schouders, ik draag er de hele wereld op. Ik neem je schuld zonder problemen over: 't is graaatis!!
En daar moet ik dus komaf mee maken. Dringend. Intussen probeer ik al weken mijn bewustzijn wakker te schudden om schuld te detecteren. Ken je zo'n dodehoekverklikker in een auto? Zo'n ding dat de godganse tijd alarm slaat als er ook maar een schuldschuiver in de buurt zou durven komen. Het zou mij van efficiëntie en snelheid voorzien die ik nu ontbreek. Maar zoals Paolo Coehlo in dit geval poëtisch zou zeggen: the journey is the destination. En als Paolo het zegt, dan geloof ik hem. Ik neem mijn tijd om bij te leren en mijn schouders vrij te maken. Gooi je lege plastiek fles zelf maar weg. Of beter nog: koop een herbruikbare drinkbus. De wereld dankt u.
Door Eva Daeleman:
yogi, bewustzijnscoach, waterrat, schrijver, reiki-master, ondernemer en spreker met een groot hart voor bewustzijn en duurzaamheid.
Vond je dit een boeiend artikel en wil je meer artikelen?
Abonneer je nu en ontvang één jaar lang alle edities van Bloom. Bespaar €20 en geniet van de voordelen.
Wat anderen ook lezen
Voeding & Gezondheid
Kies voor een leven in balans
Ben jij tevreden met hoe je leven op dit moment loopt of wil je liever iets veranderen? We hebben…
Lees meer
Astrologie
24 april 2024 • Volle Maan in Schorpioen • Duik in je ziel
Het eclipsseizoen blijft ons in de greep houden met zijn mysterieuze dans door de kosmos. Het begon…
Lees meer
Dossier 2024
PREVIEW // Jouw Jaarhoroscoop 2024
Traditioneel besteden we in de eerste Bloom-editie van het nieuwe jaar (zie special Bloom 1 - 2024)…
Lees meer
Word een Bloom’er
-
8 edities van het Bloom-tijdschrift op jaarbasis
-
toegang tot alle leesartikelen uit het Bloom-tijdschrift + extra leesvoer
-
EXCLUSIEF! bereken en lees (on)beperkt persoonlijke geboortehoroscopen
-
kortingen op geselecteerde producten in de BloomShop
-
unieke themahoroscopen: je Jaarhoroscoop 2024, Ascendanthoroscoop 2023-2024, je Chinese horoscoop 2024,...
Een account is verplicht om te reageren. Log in of registreer je nu
Inloggen / registreren