Het effect van de zwangerschap en je geboorte op je verdere leven: deel 2

We kunnen de reis, en de uitdagingen waarmee je geconfronteerd wordt, opdelen in vijf fasen. In het eerste deel lees je over de periode van de conceptie en de zwangerschap. In dit tweede deel bekijken we de ontsluitingsfase, de uitdrijvingsfase en de bindingsfase.

Ontsluitingsfase

Tijdens deze fase opent het lichaam van de moeder zich om het kindje te laten geboren worden. Zowel fysiek als emotioneel brengt dit heel wat teweeg.

Komt dit spontaan op gang of wordt het medisch ingeleid? Ligt er mogelijk een schokkende gebeurtenis aan de start van deze fase door plotse stress? Hoe ervaart de moeder de weeën? Welke rol speelt de vader in deze fase? Wordt de moeder door hem gesteund of door anderen? Is de vader aanwezig of is de moeder alleen? In welke omgeving heeft deze fase plaats, een vertrouwde of vreemde omgeving?

Niet alleen voor de moeder (en de vader) is dit een heftige fase, ook voor het kind. De baby kan er nog niet uit omdat er nog onvoldoende opening is, maar het ervaart wel de stuwing en kracht van de weeën. Het adrenalinegehalte van het kind is bij de geboorte zo hoog dat dit niveau tijdens de rest van het leven nooit meer geëvenaard zal worden, zelfs niet door een topsporter.

Wanneer deze fase te lang duurt, wordt er vaak overgegaan tot het toedienen van weeënopwekkers die een storm van weeën kunnen geven als resultaat. Een mogelijk gevolg hiervan is dat moeder én baby in een stressvolle situatie komen doordat ze overrompeld worden. De aanmaak van het hormoon oxytocine wordt door weeënopremmers geblokkeerd, terwijl dit hormoon nodig is om het proces van de bevalling natuurlijk te laten verlopen, alsook de opstart van de borstvoeding.

De patronen

Wanneer een kind geboren wordt in zo'n stresstoestand waarbij het een gevoel van veiligheid mist, kan het kind op latere leeftijd moeilijkheden ondervinden wanneer het onder druk staat en paniekaanvallen krijgen of benauwd worden. Ook migraineaanvallen of hoge bloeddruk zijn hier vaak een gevolg van.

Het tegenovergestelde kan uiteraard ook. Sommige bevallingen verlopen zo vlot dat men spreekt over een stortbevalling. Dan kan het gevolg zijn dat het kind later geen grenzen heeft of dat het naar depressieve gevoelens neigt omdat het geen middenmaat kent. Deze kinderen tasten op oudere leeftijd vaak de rand van extremen af.

Uitdrijvingsfase

De energie van de persweeën is anders dan die van de ontsluitingsweeën. De baarmoederspieren stuwen de baby doorheen het geboortekanaal waardoor er eigenlijk weinig extra kracht nodig is. Het lichaam geeft zelf aan wanneer persen binnen het proces past.

Op commando persen is dus tegen de natuur van de moeder in, alsook bevallen met rugligging. Tijdens de uitdrijvingsfase biedt de zwaartekracht zeker voordeel zoals met een bevalhouding op de kruk of een verticale bevalling.

Onder water bevallen biedt de baby een zachtere overgang van water in water, wat geleidelijker is dan van water naar lucht.

De geboorte via het geboortekanaal is belangrijk voor de baby omdat het zich op die manier een weg baant naar een volgende levensfase. Wanneer deze reis om welke reden dan ook erg moeizaam verloopt, begint voor het kind een strijd om te overleven.

Wanneer een dier in een situatie zit waarbij het klem zit of zich verloren voelt tijdens een gevecht, verlamt het. Spieren worden slap, de ogen worden glazig en er ontstaat een breuk tussen bewustzijn en het lichaam. Het is alsof het al dood is. Vaak is dit net de overlevingsstrategie waarbij de vijand afdruipt en het dier alsnog kan ontsnappen aan de dood ten gevolge van een gevecht.

Dat gebeurt soms ook bij mensen. Bij kinderen die ‘voor dood’ het geboortekanaal door reizen kan dit betekenen dat ze op latere leeftijd gelaten of apathisch reageren in stressvolle situaties.

Bindingsfase

Voorbeeld: mijn persoonlijk verhaal

Wout werd geboren met een dubbelzijdige lip-, kaak- en gehemeltespleet. Hij zag er dus anders uit dan verwacht. Ik had bewust gekozen voor een thuisbevalling in bad en op mijn bevalplan stond dat mijn (ondertussen ex-) man onze zoon uit het water zou tillen. De arbeid verliep goed en de bevalling op zich ook, maar zodra de papa onze zoon zag blokkeerde hij.

Hij gaf Wout meteen aan mij en is weggelopen. Ik zat dus alleen met ons kindje in het badje, de verloskundige bekommerde zich om de papa die helemaal van slag was.

Nu Wout elf jaar is, blijft de rode draad dat er een andere connectie is met zijn papa. Hij kan moeilijker zichzelf zijn bij papa, durft zich minder te uiten uit angst dat het niet goed genoeg zal zijn en is steeds onzeker dat zijn punten op school voor papa onvoldoende zullen zijn ondanks dat hij de primus is van de klas.

Ze leven niet hand in hand maar eerder vanuit een lange-afstandsrelatie. De eerste foto van Wout is er eentje waarop ik hem in mijn armen heb, zijn papa staat er niet bij op. De band die ik heb met Wout is intens, puur, open en transparant, en dat is niet hetzelfde langs papa’s zijde. Dat zorgt voor onbegrip. Dit is het gevolg van ons geboorteverhaal.

Lees meer

Deel 1: Het effect van de zwangerschap en je geboorte op je verdere leven - de periode van de conceptie en de zwangerschap