Tijd: een geniepige uitvinding

Als mens hebben we constante bevestiging nodig. Zo heb ik geleerd dat ook onze hersenen nood hebben aan directe bevrediging. Waarom? Daarom! Stuntelig kom ik uit bed, en grijp ik meteen naar sloten koffie. De woonkamer ligt er bij net zoals ik me gisterenavond voelde, die is namelijk doorgaans een weerspiegeling van mijn mood de dag voordien. Na de koffie dringt de eerste vriendin zich op met een "Goedemorgen"-appje. Dan weet ik al hoe laat het is... Ik antwoord terug: "Vertel! Wat wil je weten?” Mensen willen graag zekerheden, controle over wat gaat komen. Zijn we enkel nieuwsgierig of willen we echt weten wat er gaat gebeuren? Ik ben tot het inzicht gekomen dat wij mensen ongelooflijke controlefreaks zijn. Natuurlijk willen we weten wat er gaat gebeuren... Niet zozeer 'wat', maar vooral 'wanneer' is de hamvraag. “Wanneer komt hij terug?” “Wanneer ga ik een mooi huisje vinden?” .Tijd is waarschijnlijk ons grootste issue.

Ik heb mijn eigen theorie over tijd. Tijd is in mijn ogen een uitvinding van de mens die de maatschappij draaiende moet houden. Spiritueel gezien bestaat tijd niet. Stel nu dat jij wacht op een man waar je verliefd op bent... die man is net gescheiden, leeft op zijn tempo en is nog vooral dealend met zijn verleden. Hij denkt nog niet verder dan vandaag en leeft dus enkel in het verleden. Jij bent echter volledig klaar voor een relatie... Je leeft in het heden hunkerend naar de toekomst. Op het moment dat deze man klaar is om naar de toekomst te kijken, ben jij mogelijks al zeer gefrustreerd over het feit dat dit proces ‘zo lang’ geduurd heeft. Maar het heden, verleden en de toekomst zien er voor iedereen anders uit. Pas wanneer twee ‘hedens’ samenkomen, kan er gesproken worden over een gemeenschappelijke toekomst. Ieder mens heeft een eigen interpretatie van tijd. Voor de één betekent ‘later’ binnen 10 jaar, de ander denkt aan volgende week.

Albert Einstein stelde in de algemene relativiteitstheorie dat tijd gecreëerd wordt door de relaties tussen de veranderingen van dingen die in het universum plaatsvinden. Einstein realiseerde zich dat tijd ook een dimensie is, wat samen met de drie ruimte-dimensies ‘ruimte-tijd’ genoemd wordt. Hij kwam tot de conclusie dat tijd an sich een illusie is. Is het dan niet aannemelijk om te zeggen: “Als alles om ons heen al bestaat, zou tijd, en daarmee verleden, heden en toekomst ook al bestaan?”. Stuff to think about!

Ik weet zeker dat je nu zal zeggen: "Ja maar, als tijd op zich niet bestaat, hoe komen we dan aan een kalender...?”. Simpel gesteld heeft de natuur zijn eigen tijd. Denk aan de zon en de maan. Zonder maan geen eb en vloed, zonder zon geen licht. Moeder Natuur heeft een perfect systeem bedacht om ons in tijd te doen gaan leven, zo ook de maatschappij.

Dus, het moment dat je nog eens de vraag stelt “Wanneer?”. Houd dan het volgende antwoord achter de hand: “Nou, we zullen wel zien, zei de blinde".