Boekreview: Joy, het verhaal over de oudste kracht in het universum: liefde

Inge. Tijdens hun reis voeren Susan en Frank een gesprek met een ander stel over reïncarnatie. Een tsunami aan beweringen overspoelt Frank en voor hem is het allemaal niet wetenschappelijk genoeg. Tegelijk intrigeert het onderwerp hem. Is die dualiteit met betrekking tot het spirituele iets wat jij ook ervaart?

Jules. “Ik ben vrij nuchter van aard. Tegelijkertijd vind ik het onbekende en mystieke fascinerend. Als kind kon ik eindeloos naar de sterren kijken en me verwonderen. De zin van het leven boeit me mateloos, terwijl het anderzijds onleefbaar wordt als het te veel je leven beheerst. Het wordt bijzonder interessant wanneer wetenschap en spiritualiteit elkaar ontmoeten. Wat gebeurt er in je hersenen als je mediteert? Wat is intuïtie? Ik vind het intrigerend hoe iemand overtuigd spreekt over liefde-op-het-eerste-gezicht en in andere zaken dan weer heel rationeel is. We weten vaak niet hoe het zit en daardoor laveren we voortdurend tussen rationele en emotionele drijfveren. Ik had eerst weinig met spiritualiteit, maar nu vind ik onderwerpen die meer vragen dan antwoorden oproepen veel interessanter.”

Inge. Halverwege het boek komt het koppel in aanraking met ‘luce d’amore’, een ritueel geïnitieerd door een eeuwenoude mystieke orde. Wat dat precies inhoudt en waarom het van belang is verklappen we niet, maar het wekt in elk geval de aandacht. De letterlijke vertaling is ‘licht van liefde’. Heb jij die term verzonnen of bestaat het ritueel echt?

Jules. “De term heb ik verzonnen, maar grote delen uit het ritueel
bestaan echt. Enkele lezers gaven aan dat dit deel van het verhaal hen erg raakte. We zijn allemaal op zoek naar manieren hoe we tot de kern van onszelf en van de ander kunnen komen. In Joy was dit een sleutelmoment voor Frank en Susan.”