Een openhartig gesprek met Wouter Torfs: de man achter de schoen

Je ervoer nooit druk om de zaak van je vader over te nemen. Niet iedereen is daar natuurlijk voor in de wieg gelegd. Ben jij een geboren zakenman?

"Veel kleine jongens gaan door die ik-wil-zoals-papa-worden-fase, net zoals ik. Maar een toekomst als advocaat behoorde ook tot de opties. Als kind keek ik enorm graag naar de reeks 'Beschuldigde, sta op'. Het hele spektakel in de rechtszaal boeide me uitermate, waarop ik besloot om van het balieleven (tijdelijk) mijn beroep te maken. Het echte pivot point kwam pas later. Meer specifiek in de jaren '90, toen het niet zo goed ging met het bedrijf. Keuzes drongen zich op. We hebben toen een onderscheid gemaakt tussen 'de dingen goed doen' en 'de goede dingen doen'. De dingen goed doen, dat is operationele excellentie, maar wij wilden de goede dingen doen. Dus toen hebben wij het geweer van schouder veranderd. Het is door die uitdaging dat ik de smaak van het ondernemerschap te pakken heb gekregen. Iets decennialang op dezelfde tred verder zetten, dat was zeker niets voor mij geweest."

Die ethiek heeft alleszins geleid tot een succesvol bedrijf. Maar succes en geluk zijn geen synoniemen, wat maakt jou écht gelukkig?

"Echt gelukkig word ik van ‘betekenis geven’ en ‘betekenis krijgen’. Ik maak hierbij graag het onderscheid tussen ‘egocentrisch’, ‘etnocentrisch’ en ‘worldcentrisch’. Egocentrisch - dat is gezond, je moet voor jezelf opkomen en je plaats innemen in het leven. Etnocentrisch - dat is opkomen voor je familie, je bedrijf, de mensen in je omgeving. Dat is uiteraard ook belangrijk. De stap daaropvolgend is worldcentrisch. Dat is de gedachte dat mijn bewustzijn niet ophoudt bij mezelf en bij mijn bedrijf. Ik probeer iets aan de wereld terug te geven. Ik ben er rotsvast van overtuigd dat als ik nu één of twee Bloomlezers kan inspireren om hun leven op dezelfde manier aan te pakken, dat ik betekenis heb gegeven aan mijn eigen én aan hun leven. Dat idee vervult mijn hart met vreugde."

Neemt de nostalgie naar de advocatuur vaak nog de overhand?

"Niet meer, nee. Ik denk dat je iets mist als je teruggrijpt naar het verleden, omdat het heden minder aantrekkelijk is in je beleving. Vroeger is altijd beter, als je niet tevreden bent met wat je 'nu' beleeft. Nu denk ik met plezier terug aan mijn tijd als advocaat, maar ik verlang er niet meer naar."

De appel valt niet ver van de boom. Je dochter genoot een opleiding meditatie en coaching. Is dat jouw verdienste?

"Dat is zo, maar je moet weten, als je tegen een 14-jarige over NLP en meditatie spreekt, dat ze die paplepel gewoon terug uitspugen hoor. Dat kwam, net zoals bij mij, later. Ze had net haar studies orthopedagogie afgerond, en het was vanzelfsprekend dat ze een master-na-masteropleiding (Ma-na-ma) zou volgen. Maar toen zei ik: “Oké, dat is opnieuw pakken papier vanbuiten leren. Waarom zou je dat jaar niet investeren in je persoonlijke ontwikkeling, jezelf beter leren kennen?”. Ze heeft toen vier cursussen tegelijk gevolgd, en dat heeft haar ontwikkeling echt een boost gegeven. Heel verrijkend. Ik heb een bredere kijk op opvoeding. Er is meer dan enkel boeken verslinden."

Bloom belicht graag verschillende aspecten van 'bewust leven'. We zoomen even in op de actualiteit, hoe belangrijk is duurzaamheid voor jou?

"Wat je eerst moet begrijpen, is dat wij dat allemaal hebben moeten leren. Ik ben opgegroeid in een tijd waarin het woord duurzaamheid niet bestond. Mijn generatie steekt nu in de fase van verontwaardiging, ik spreek alleszins voor mezelf. Dat proces werd tien jaar geleden al in gang gezet onder het motto om minder plastiek te gebruiken. Nu is er welhaast elke donderdag een klimaatmars gepland. Wat die jongeren nu doen, dat vind ik fantastisch. Ik kan mij enorm boos maken als oudere mensen en politici daar cynisch over doen. Je leest dan: “Je moet eens zien hoe de wei er na Werchter uitziet!”. What the fuck? Dan denk ik: “Oke, wat hebt gij al gedaan om het probleem op te lossen?”. Wij hebben het zo gemaakt hé, maar jullie erven het wel. Een anekdote: een tijdje geleden kreeg ik op Twitter een foto toegestuurd van een Torfsballon op het strand van Oostende. Er stond te lezen: “Danku Torfs, voor die rommel op ons strand!”. Dan denk je eerst: “Mag dat nu ook al niet meer?”. Maar nu geven we dus geen ballonnen meer hé, nu geven we tekenplaten van gerecycleerd papier aan kinderen. Dat was een goede vijf jaar geleden ondenkbaar. Ik wil daar in blijven groeien en het ook echt uitspreken. En wat die jongeren de laatste weken verwezenlijken, dat geeft mij nog een extra duwtje in de rug."

We schudden eens een quote uit onze mouw: 'Love without consciousness is blind, but consciousness without love is poor'.

"Dat is mijn favoriete uitspraak van Osho, die is mij altijd bijgebleven! Ik licht ze graag even toe. Pure meditatie en zenboeddhisme, dat gaat over ‘consciousness’, bewustzijn dus. Dat is een heel celebrale en verstandelijke activiteit, focussen op je ademhaling en inzicht krijgen in je gedachten. Maar enkel leven in bewustzijn, op 'uw matteke' observeren, zonder liefde? Dat is een armzalig leven. Aan de andere kant heb je dan alleen maar de liefde beleven, en alles van daaruit doen zonder reflectie. Dat kan wel eens goed fout lopen. Het is belangrijk om een evenwicht tussen die twee te vinden, want ze hebben elkaar nodig. Dat is wat veel wereldleiders en politici vandaag de dag ontbreken, die combinatie. Ze zijn allemaal bewust, maar ze willen enkel de beste, sterkste en slimste zijn. Ze hebben weinig hart."

Hartelijk dank voor dit inzichtelijk, verrijkend gesprek!

Meer lezen?

Een openhartig gesprek met Leen Dendievel
Els de Schepper: kort maar krachtig
De gratitude van Ingeborg T.M. Sergeant