Ten volle BLOOMen
Alles wat we ontvangen, is een waar geschenk. Momenten van geluk, maar ook gebeurtenissen die droefheid en verdriet opwekken zijn eigen aan een mensenleven. En het zijn net die ogenblikken die ons vormen, kneden tot het individu, tot de mens die we uiteindelijk worden. Een periode van trage vooruitgang of van terug gekatapulteerd worden naar een zogenaamd beginpunt, waarbij de start ons dichter brengt bij dat oorspronkelijke zijn…
Inner blommeke
Op onze levensweg wordt ieder voor keuzes gesteld. Zo wordt elk van ons, ook jij, in de mogelijkheid gesteld om naar het ‘inner blommeke’ te luisteren en die te volgen om zo harde, confronterende levenslessen te doorzien. In sé komt het er dus op aan om terug in beweging te komen, op het natuurlijk ritme van het bewustzijn. Er bestaat in dat opzicht geen ‘sneller’ of ‘trager’. Neen, tijd vervaagt en verdwijnt langzaamaan in de tred van het leven. Je kunt dus enkel aanwezig zijn ‘in het moment’, het moment waarop je op dat ogenblik gekozen hebt ‘aanwezig te zijn’. De kern is solide en alles eromheen is in beweging. Maar hoe komen we terug in contact met deze essentie?
Groeipijnen
De weg die je tot dat licht voert, is bezaaid met hindernissen en gaat gepaard met groeipijnen. Op tijd en stond de reis even onderbreken om uit te rusten is aldus een vereiste. Nemen we die noodzakelijke rust niet in acht, net dan krijgen we te maken met zoveel extra pijn en ballast. Tegelijkertijd lijkt de tijd in een gegeven situatie oh zo langzaam te gaan. Maar onthoud: iets dat dieper gaat dan de oppervlakte heeft logischerwijze meer tijd nodig.
Keuzestress
Wat hebben deze hindernissen nu eigenlijk te maken met het proces van openbloeien? Wel, redelijk veel. Wanneer we onszelf willen ontplooien, trachten we steeds nieuwe talenten, gewoontes en eigenschappen te ontwikkelen. En dat is haast nooit een rechtlijnig proces, het is een pad van vallen en opstaan. Is het bijvoorbeeld je diepste betrachting om socialer in het leven te staan? Of om je praktische skills in de keuken bot te vieren? Louter de voorstelling van het bezitten van die vaardigheid is al mooi op zich. Je aanschouwt jezelf als een volleerde chef-kok met je favoriete werkinstrumenten in de aanslag. Maar… besluit je daadwerkelijk ook de daad bij de gedachte te voeren, dan rijzen de vragen. “Hoe ga ik nu te werk?” “Welk kookboek kan me van dienst zijn?” “Wat moet ik uit mijn mouw toveren als een bepaald ingrediënt niet voor handen is?” Enorm vervelend, die mallemolen van gedachten. Hij werkt zonder meer keuzestress in de hand, want welk stemmetje heeft nu het hoogste woord? “En wat als… ik de verkeerde beslissing neem?!”
De schaduw zijn plaats geven
Groei bewerkstelligen: het is geen evident proces. Al te vaak moeten we opboksen tegen weerstanden van buitenaf, da’s waar. Maar daarbij durven we ook wel eens uit het oog verliezen dat onze ergste vijand vaak… onszelf is. Vergelijk het even met de overgang van de winter naar de lente. We denken aan een zaadje onder de grond dat zich langzaamaan een weg baant naar de buitenwereld na een lange winterslaap. De schaduw heeft een beschermende en nuttige rol in dit verhaal. Een bloem of boom schiet nooit zomaar pijlsnel uit de grond. Daar is onder andere veel licht voor nodig, maar ook tijd in de schaduw. Zonder dat laatste, kan een plant nooit volledig tot bloei komen. Zo gaat dat ook bij mensen, al ervaren wij dat ietwat anders. Schaduwen, die in ons leven worden vormgegeven door tegenslagen, wijzen wij maar al te graag de deur. We menen ze niet nodig te hebben, maar niets is minder waar. Wanneer we de schaduw zijn bestaansrecht gunnen, verloopt onze ontwikkeling des te intenser en komen we er sterker uit. Met andere woorden: stop met jezelf tegen te werken, en omarm die tegenwind!
(lees verder onder de afbeelding)
Solide als een bloemknop
Ook al is een bloem geen lang leven beschoren, ze wendt alle beschikbare energie aan om haar uiteindelijk levensdoel te bereiken: het worden van de allermooiste van het veld. Wij zijn ook zo voorgeprogrammeerd, om steeds het beste in onszelf naar boven te halen en te schijnen van binnenuit. De tand des tijds werpt al te vaak een schaduw op onze diepste wens: vanuit de meest pure vorm onszelf ontwikkelen tot wie we werkelijk zijn. Veel van de zaken die zich in ons hoofd afspelen wenden we, bewust of onbewust, als hindernis aan in het proces van persoonlijke groei. We houden onszelf tegen, bij wijze van spreken. Misschien zijn we bang van ons eigen licht? Bang om niet goed genoeg te zijn, om niet te voldoen aan het ideaalbeeld waaraan anderen ons onderwerpen of bang om te falen. Een zaadje ontkiemt en groeit. De gure wind en zure regen lijkt ze moeiteloos te trotseren. Ze bloeit op haar natuurlijk ritme, zonder zorgen. Uiteindelijk sterft de bloem en schenkt ze alles terug aan de aarde. Vanuit haar spil, haar knop, weet ze verdomd goed wat haar levenstaak inhoudt, en die brengt ze op automatische piloot ten uitvoer. Wat een standvastigheid, waw! Daar kunnen wij als mens nog een puntje aan zuigen. En toch… bezitten wij ook die sterkte, die solide basis. We hebben enkel dat extra duwtje in de rug nodig.
We kunnen veel leren van de natuur
Gaandeweg zijn we vervreemd van onze essentie, onze kern, dit door toedoen van hetgeen we ‘cultuur’ noemen. We beschouwen onze menselijke aard niet meer als prioriteit. We laten ons constant afleiden door zaken die ogenschijnlijk belangrijker zijn dan de innerlijke boodschap die we in ons dragen. We dingen naar een nieuwe job, omdat die vet betaalt. Want… de maatschappij pepert het er ons goed in dat de gegoeden ‘beter’, ‘volmaakter’ zijn. Op die manier komen we beetje bij beetje steeds verder van onszelf af te staan. Tot op de dag dat we onszelf niet eens meer herkennen. Is het dan te laat, is er geen weg meer terug? Natuurlijk wel! Eerst en vooral moeten we terug voeling krijgen met onze kern. Om dat te doen, dienen we te beseffen dat de mens eigenlijk slecht een kopie van de natuur, die volgens diezelfde wetmatigheden als een bloem leeft. Dat is namelijk één van de eerste zaken die vergeten wordt. Het superioriteitsgevoel en het geloof in de maakbaarheid van de mens ligt aan de basis hiervan. Maar uiteindelijk is er geen ontkennen aan: wij en de bloem, zoveel verschillen we niet van elkaar.
Een levenswerk
Eens dat bewustzijn is teruggekeerd, is het een goed idee om een tijdslijn op te maken. Daarop duiden we aan om welke momenten we bezig zijn met het wegwerken van hindernissen. Daarnaast markeren we ook de periodes waarin we werkelijk aan het leven zijn. Geef toe, we worden soms een beetje geleefd. Maar het leven is zeer kort, te kort om niet bewust werk te maken van onze persoonlijke missie en daar ook van te genieten. Niemand heeft ooit gezegd dat die twee niet hand in hand kunnen gaan, die 'work & play'. Hoe sneller we dat beseffen, hoe minder tijd we investeren in verdere afleidingsmanoeuvres. Dan kan het groeiproces écht van start gaan.
Geen begin en geen einde
Om ons potentieel maximaal te benutten hebben we een besef van oneindigheid nodig. Alles in de wereld heeft een tijd van komen en van gaan, ook in de natuur. Zoals ze dat zo mooi zingen in De Leeuwenkoning, het is de kringloop van het leven. In welke mate we die natuurlijke cyclus laten beïnvloeden door drama en afleidingen, is volledig onze keuze. Maar om het een keuze te kunnen laten zijn, dienen we ons bewust te worden van de vatbaarheid en kwetsbaarheid van die kringloop. Hoe doe je dat? Door stiltemomenten te vinden in de dagen en te stoppen met razen door het leven. Wat we toelaten als afleiding en hoe zwaar de gevolgen ervan doorwegen, ligt ook volledig in onze handen. Wij zijn 100% verantwoordelijk voor de keuzes die we in ons eigen leven maken en hoe we omgaan met de schaduwen die we op ons pad tegenkomen. Gelukkig biedt ons lichaam af en toe wat hulp: despressie, burn-out en dergelijke helpen ons om negatieve elementen in ons leven te herkennen en te elimineren. Een soort ingebouwd alarmsysteem, handig toch?
Het is hoog tijd dat we beginnen te luisteren naar onze ziel en het pad te volgen dat onze kern voor ons heeft uitgestippeld. Wees niet ontmoedigd als dat niet meteen lukt. Je bent vandaag waar je bent, maar morgen kun je al ergens anders zijn! Het tij kan snel keren. Geef jezelf ook eens de kans om dieper te graven naar jouw essentie. Zo ontdek je alle mogelijkheden om steeds opnieuw het onderste uit de kan te halen en jezelf ten volle te ontplooien. In dit proces spelen tijd en ruimte geen rol, want alle elementen ervan zijn toch constant in beweging. De natuur kent geen begin en geen einde, enkel eeuwige vernieuwing. Je tijd hier op aarde is beperkt. Koester deze. Jouw BLOOM is essentieel voor de wereld. Vergeet dat nooit!
Vond je dit een boeiend artikel en wil je meer artikelen?
Abonneer je nu en ontvang één jaar lang alle edities van Bloom. Bespaar €20 en geniet van de voordelen.
Wat anderen ook lezen
Inspiratie
Hoe ga je om met een partner die misbruikt is?
In België is het een pijnlijke realiteit dat seksueel misbruik vaker voorkomt dan we zouden wensen.…
Lees meer
Inspiratie
Liefdeslijnen in de hand: een uniek huwelijksaanzoek zonder ring
Ontdek de spannende wereld van handlezen en hoe dit kan leiden tot een bijzonder huwelijksaanzoek…
Lees meer
Spiritualiteit
Chakra 1 • Muladhara: Basis & Aarding • Incl. Worksheet!
In 2023 besteedde de redactie gedurende 8 edities van het Bloom Magazine aandacht aan de…
Lees meer
Word een Bloom’er
-
8 edities van het Bloom-tijdschrift op jaarbasis
-
toegang tot alle leesartikelen uit het Bloom-tijdschrift + extra leesvoer
-
EXCLUSIEF! bereken en lees (on)beperkt persoonlijke geboortehoroscopen
-
kortingen op geselecteerde producten in de BloomShop
-
unieke themahoroscopen: je Jaarhoroscoop 2024, Ascendanthoroscoop 2023-2024, je Chinese horoscoop 2024,...
Een account is verplicht om te reageren. Log in of registreer je nu
Inloggen / registreren